Je ziet een toeristenbus vol Chinezen door de Nederlandse polder rijden. De busleider vertelt over dit kleine landje, waar de mensen héél veel geld willen uitgeven aan hun vrije tijd. 'Niet zoals bij ons, op familiebezoek en wat kaarten, nee ze gaan weg, de deur uit.' De bus rijdt door Amsterdam.'En dan nu iets wat je in Peking nooit zult zien, ze hebben hier een Homomonument!'Onderwijl zie je hordes kakelende dames uit een trein komen. Allemaal naar de Libelle-dag in Almere. Je volgt een dikkere man, een moederskind zo blijkt, die een chocoladefestijn in Zutphen organiseert met de nieuwe slogan waar hij heel trots op is: Zoom in op Zutphen. 40.000 mensen zijn erop afgekomen en de kinderen mochten op het eind een bed van chocolade uit elkaar rukken. Hem zien ontbijten met zijn moeder, haar bellen hoe het geweest is, samen naar de meubelboulevard; het heeft gaandeweg ook wat ongemakkelijks. Waar leeft deze man voor?
Je ziet een man met puntsnor voor een strategisch punt gluren met hoeveel plastic tassen het winkelende publiek zijn Bataviastad verlaten en zich héél druk maken over de kleur van de te verloten Renault Clio. In zijn vrije tijd toert hij met zijn vrouw in een oldtimer met een petje op door het land. Je ziet scenes van de gay canalparade, de elfen en gothic-heksen fair, boerinnen wedstrijdje met elkaar doen ,over sloten springen, samen een rupsband zijn , wie het hardst kan en dergelijke. Een echtpaar die een catering-rondvaartboot runt tijdens Sail A'dam 2005. Gestresst. Het Prinsengrachtconcert voor en achter de schermen.
Je kijkt en je denkt: ja, dit is Nederland. Iedereen kan zich overal vermaken. De ene helft consumeert, de andere helft organiseert, een win-win situatie. Niemand in Pretpark Nederland, zoals de film ook heet, van Michael van de Erp hoeft zich te vervelen. En dan hoor je de berichten rondom de PGB, het Persoons Gebonden Budget voor gehandicapten, dat zal gaan verdwijnen. Meer dan 100.000 mensen die nu zo'n beetje in paniek raken.
En dan denk je Pretpark Nederland: alleen als je er voor kan betalen. Zo niet dan moet je het in je broek doen in een plastic luier, en daar een hele dag of nacht mee zitten, opgeborgen in een verzorgingstehuis en dit was pakweg 15 jaar geleden ook al zo, weet ik uit de eerste hand, ik kende een oudere die dit mee moest maken.
Nederland, links-Nederland heeft geen verhaal, geen visie meer is een diagnose. Uiterst links en uiterst rechts hadden als enigen het woord "verzorgingtehuis" in hun verkiezingsprogamma. Nee, wonen in een Chinese clanfamilie is ook niet alles. Maar elke oudere en die gekke neef, ze hadden wel een plek. Wie wil er voor wie werkelijk plek maken, in Pretpark Nederland?
