Iemand die ik ken, heeft een zus die lid is van een christelijke club, overgewaaid uit Amerika, die het liefste de hele familie wil laten dopen, want als je niet gedoopt bent, ben je niet gered en ga je naar de verdoemenis. Hoe in de hersenpan van zo'n gevoelen te kruipen, wat speelt zich daar af?, daarover spraken we.Het kan niet zo zijn, dat degene die dit gelooft, dit helemaal letterlijk zo vindt, betoogde ik. Want dat zou je toch alleen maar veel verdriet moeten opleveren. Dat alle dierbaren om je heen, straks allemaal in een vreselijk oord verkeren en jij daar bijna moederziel alleen in de hemel gelukzalig zit te wezen. Er wordt dus iets anders meegezegd.
Dezelfde christelijke club vindt homoseksualiteit een doodzonde, maar als iemand van haar club, de leefwijze van haar broer zou veroordelen, dan zou ze bijna zeker zeggen: je mag niet oordelen over anderen. Ook dit bevat een logische inconsistentie. Hoe kan een deel van je werkelijk vinden dat iets een doodzonde is, en een ander deel van je dit helemaal terzijde schuiven, omdat in navolging van de woorden van Jezus, 'wie zonder zonde is, werpe de eerste steen', dit toch doorslaggevender wordt bevonden?
Ik denk dat je hier in het hart van religie zit: eigenlijk schort je je oordeel en je controle op de werklijkheid op. Jíj bent het niet die oordelen zal, in de liefde van God of het Hogere lost alles op, en is iedereen gered en kan gelukkig zijn. Weeg de woorden niet op waar, onwaar, elkaar tegenstrijdig, maar ervaar de woorden als muzieknoten in een symphonie of een mooi lied.
Als het klinkt dan is het oké, klinkt het vals dan is er iets grondig mis en dan is zo'n christelijke club iets dat naar een secte riekt: enghartig, de grote boze buitenwereld buitensluitend. Vals is dus, dat wat verdriet brengt, daar waar vijanden vermoedt worden die er niet zijn, waar de ene het absoluut goede in zich zou herbergen en de andere het omgekeerde.
Het is eigenlijk zo simpel als wat: je mag zeggen wat je wilt, let niet op de woorden, maar op dat wat bewerkstelligd wordt: waar vreugde is en verbinding, ook al begrijp je jezelf en elkaar niet helemaal: helemaal oké. Waar mensen struikelen over de eigen woorden en die van anderen: stem jezelf opnieuw en zoek naar zuivere en heldere tonen.
