vrijdag 28 mei 2021

Het Contraleven

Het contrast met gisteren kan niet groter zijn. Toen liep ik kleumend met regencape aan in het natuurgebied de Bruuk bij Horst-Groesbeek en opperden T. en ik dat je ook alle zeldzame paarse orchideeën die daar nu bloeiden zou kunnen plukken omdat je van weet niks weet, voor een leuk bosje bloemen. Stél... Je kunt zonder het te willen iets bijzonders uitroeien.

Nu, vandaag is er eindelijk weer buitenleven bij de boerderie, in je blote bast ergens in een verborgen hoek het boek: Het Contraleven uitlezen van Philip Roth. Het alter ego van Roth, de joodse schrijver Nathan Zuckerman experimenteert in het boek met allerlei alter ego's van hemzelf, zijn jongere broer Henry, een christelijke minnares die Maria heet, waarmee hij al dan niet trouwt en een kind mee krijgt, of die zomaar weer verdwijnt in zijn fantasie, kwaad over hoe zij verbeeld is door hem. Zijn broer Henry gaat in het begin dood aan een operatie om zijn libido weer op te vijzelen, maar later is hij zijn leven als tandarts in Amerika ontvlucht en wordt hij iets van een bekende orthodoxe Jood in Judea, Israël, om weer later kwaad te worden op zijn broer, de schrijver Nathan die met hem aan de haal is gegaan en zelf gestorven is. Enzovoort. Een onvoorspelbaar boek met meerdere mogelijkheden. 

(Mijn iPad deed het ineens niet meer:Het gaf aan: ‘Noodgeval’: , zij moest afkoelen en was oververhit, hetgeen illustreert hoe ik nog niet ingesteld was op werkelijk warm weer: deze is nog nooit oververhit geweest in India of Bali)

Stél... ik dacht tijdens lezing van het boek er steeds aan hoe ik nooit een echte band met Israël en het Jodendom heb kunnen ontwikkelen, maar stél dat ik geen Indonesisch paspoort had gehad, dat in alle landen geldig was, behalve Israël, dan was ik in mijn eerste jaar van de theologiestudie zeker meegegaan met de groepsreis die er vanuit de faculteit werd georganiseerd en waar al mijn studiegenoten begeesterd en enthousiast van terug kwamen. Misschien heeft mij dat een gevoel gegeven toch een buitenbeentje te zijn en hebben mijn eerdere reiservaringen  naar Indonesië en Sri Lanka mijn gedachten en gevoelens daardoor doorslaggevend beïnvloed, waardoor ik het christendom en jodendom nooit met huid en haar eigen heb gemaakt.

In de boeken van Philip Roth is er altijd ook een geworstel met het Jood-zijn en het lijkt erop dat iedereen met een Joodse afkomst een weg heeft af te leggen om zich daartoe te verhouden. Van oudsher is het Joodse volk, het uitverkoren volk van God, maar wat moet je daarmee als je een seculiere Jood bent?  En kan je hardop zeggen dat je alles rondom de Holocaust wil vergeten, omdat je  gewoonweg opnieuw wilt kunnen beginnen? Een van de hoofdpersonages zegt dit en wordt daarom weggehoond. En ondertussen is er dat conflict tussen Israël en de Palestijnen, waar de hele wereld geen raad mee weet...

En ik zit even in de schaduw. iPad wordt heel snel weer warm in de zon. Overwerkt? iPad moet bijkomen. Dit is een gek blogje, waar iPad mij dicteert wat ik kan doen. Dat wil ik niet. Ik ga terug naar de zon.