maandag 26 september 2011

Kop zonder kip

Kun jij niet wat vertellen?, vroeg een van de dames in Museumpark Oriëntalis, wat vroeger het Bijbel Openluchtmuseum heet, maar zich wil omvormen tot een park over de wereldgodsdiensten wereldwijd. We stonden in een nieuw islamitisch gebouwtje. 'Wat wil je weten?, 'vroeg ik. 'Nou, hoe dat zit met bijvoorbeeld dat monotheïsme?' Dat stond op een van de borden aldaar. Dus ik begin wat te oreren en achteraf zeiden ze dat er meerdere mensen bleven luisteren en een man steeds rondjes bleef lopen in de ruimte. Ik had niks in de gaten.

Dan ontdek ik dat ik bijna vergeten ben dat wat voor mij gesneden koek is, voor anderen een verre en vreemde wereld is. Over God, over de verhouding Jodendom,Christendom, Islam. Wat het christendom van Jezus heeft gemaakt, hoe anders het boeddhisme omgaat met dat wat het 'hemelse en hogere' is gaan heten, tegenover het aardse dat door het christendom tot iets zwarts, zondigs en slechts is gemaakt, waar Jezus ons uit zou hebben verlost. Over Taoisme, Confucianisme, atheisme, enzovoort.

Tja. Een heerlijk zonnige dag, kuierend door dat park, praten over van alles en niets. Dat ze de vorige keer toen ik er niet bij was, heel lang over kippen gepraat hadden: Kippen! Wie over kippen praat, heeft niets meer te wensen. Kippen houden: dat is het toppunt van geluk en geborgenheid. Ik zoek nog een Kip en hoewel God zich vertoont in alle geledingen van de werkelijkheid: God en Kip laten zich niet met elkaar verwarren.

Er lopen in zo'n park altijd van die goedbedoelende, naar graantjes pikkende kippen rond. Zo eentje met een grijs permanent en een haastige, indringende stem. Die je niet van je weg kan houden omdat ze zó graag iets wil vertellen over de synagoge en de sjoel. Dus als laatste wegwapper zei ik: 'Ik weet dit wel zo'n beetje, ik heb ooit theologie gestudeerd.' Ze zei: 'Als je theologie hebt gestudeerd, hoef je niet alles te weten'. Zo weet je je plaats weer. Ik ging heel ver van haar vandaan in de zon liggen.