Het voordeel van geen tv hebben, is dat ik nu veel vaker een filmpje bekijk. Het werkt een beetje als 'een verhaaltje voor het slapen gaan'. Handig is ook, dat als je onverhoopt halverwege al begint in te dommelen, je de dvd op 'stop ' zet en de volgende dag gewoon weer verder kunt kijken, waar je gebleven bent. Net zoals bij een boek, dus.Onlangs zag ik Revolutionary Road, waar Kate Winslet en Leonardo DiCaprio weer als liefdespaar herenigd zijn, na Titanic. Uit de Extra's weet ik nu, dat Winslet deze rol, gebaseerd op een roman van Richard Yates van een (huis)vrouw die woont op Revolutionary Road met haar man, en twee kinderen in 1955, altijd al heeft willen spelen en als tegenspeler ook altijd DiCaprio in gedachten had. Zij heeft haar eigen man ertoe bewogen regisseur te zijn van de film en DiCaprio enige jaren gegund om de rol te accepteren door telkens langs haar neus weg te vragen of hij het script al gelezen had. Het is dus haar droomfilm geworden, met haar beste vriend en haar eigen echtgenoot.
En dat past weer precies bij het thema van de film. Het stel April en Frank koesteren van zichzelf het idee dat ze een bijzonder paar zijn, die nu per ongeluk in een buitenwijk van Connecticut wonen, maar eigenlijk in Parijs zouden moeten leven, alwaar het échte leven is. Of is het alleen April, die denkt dat haar partner een bijzonder iemand is, iemand die haar leven op de kop zou zetten naar iets speciaals en iets moois?
Want al in het begin van de film zien we dat Frank op zijn saaie werk, waar ook zijn vader gewerkt heeft, een onnozel collegaatje dronken voert en verleidt, nota bene op zijn eigen verjaardag. Ondertussen bereidt zijn vrouw thuis zijn verjaardagsfeestje voor en verkneukelt zich over haar verjaarskado: het idee om eindelijk hun droom waar te maken en naar Parijs te verhuizen. Nee, Frank hoeft daar niet te gaan werken, zíj kan de kost verdienen met een baan in de internationale scene, aldaar. Frank heeft dan eindelijk de tijd om na denken over de wijze waarop hij groots en meeslepend kan gaan leven. Is hij kunstenaar, een schrijver...?
Frank stemt uiteindelijk toe. Maar wie is Frank? ... Als kijker zie je zijn uiteindelijke middelmatigheid. Hij is gewoon een man die getrouwd is met zijn droomvrouw. Hij heeft haar in zijn bezit en dat is het enige wat er voor hem toe doet. Hij wil helemaal niet financieel van haar afhankelijk worden, hij wil helemaal niet naar Parijs, misschien heeft hij haar wel met opzet weer zwanger gemaakt om het vertrek te bemoeilijken. Je ziet hoe zij langzaam tot dit besef komt en hoe haar wereld ineenstort, tot de dood erop volgt.
De film gaat over eerlijkheid in een relatie, over het gegeven dat je in het leven maar enkele keren de kans krijgt om er werkelijk wat van te maken en als je die kans niet aangrijpt, dan zal alles kapot gaan. Of je leeft je leven in een soort mechanisch voorspelbaar middelmatig niks, wat net zo erg is: een mislukt leven. Dit verzin ik niet zelf: dat zeggen Winslet, DiCaprio en de regisseur Sam Mendes, van wie dus wel gezegd kan worden dat deze film een zeer geslaagde stap is in hun leven.
