Een van de uitdagingen in mijn leven is, om niet te varen op mijn verstand, mijn rationaliteit, maar om me over te geven aan het onbekende gebied dat ik niet ken, dat ik uiteindelijk met God of met Universele Liefde associeer, maar op een veel concreter en banaler niveau te maken heeft met: loslaten, weg uit je eigen vertrouwde boodschappen, vermaningen, regels komen, waarmee je het leven probeert te managen.Een van die regels is: val anderen niet ongevraagd lastig, kijk goed of het wel passend is om dit of dat te zeggen en te ondernemen. Een lastige collega tackelen, wordt dan een hele klus, want ik klap dicht van ongepaste agressie en respectloos gedrag. Nu kregen we een nieuw schema om mee aan de slag te gaan: Het Johariveld. Dat bestaat uit 4 kwadranten. De eerste is het open, vrije veld dat je samen zo groot mogelijk moet maken. Die ruimte wordt gewonnen uit twee andere gebieden te weten je privéruimte en je eigen blinde vlek.
Over de privéruimte bepaal je zelf wat je wil openen, van de blinde vlek kun je leren, want dat is wat anderen aan jou zien, maar jij niet van jezelf. Kwadrant 4 is het grote onbekende: dat wat je beiden niet ziet of weet van jezelf, noch van de ander. De kunst is natuurlijk, om je in dat Johariveld te begeven. Hoe kom je daar? Collega en ik moeten elke week een gesprek met elkaar aangaan, tja of dat werkt?
Het werkt natuurlijk alleen als je Johari wilt zien. Johari kan de eye-opener zijn, ook voor alle mechanismen in jezelf. Dat wat jouw thema is, waarvan je denkt dat het een levensthema is, daar begint Johari. Zo ben ik bijvoorbeeld heel slecht in dingen weggooien en opruimen. Maar als er brand zou zijn, die alles zou verwoesten van mijn huis, zou ik geloof ik wel snel denken: oké, ik begin gewoon helemaal opnieuw. Daardoor weet ik: de kern is dat mijn verhouding met de dingen, zo is, dat ik er geduldig mee leef, soms vergeetachtig, vandaar mijn slordigheid, dat accepteer ik for the time being.
Of: heel lang was foto's nemen op vakantie en op reis een must. Het daarna ophalen van de foto's en het inplakken, hoorde gewoon bij het ritueel. Maar een paar jaar geleden bedacht ik ineens: waarom toch? Sindsdien doe ik het niet meer, mis het niet eens, maar beleef ter plekke wel alles met een andere kwaliteit: niet steeds dat cameraatje tussen jou en de wereld: Johari!
Johari! is als de Aha! belevenis. Wie altijd denkt in het leven: 'Dat komt nog wel, nu eerst hier door de zure appel en straks komt de beloning, later... ga ik dit doen en helemaal zoals ik dat ten diepste verlang ', die loopt het echte leven telkens mis. Johari! Wat is jouw levensthema? In Light upon Light (zie blogje 'Licht op licht' in januari) las ik vanochtend:
Since intelligence only invites you to pride and vanity
Become a fool, so your heart stays pure.
Not a fool who wastes his life playing the idiot,
But a fool who is lost and astounded in Him (God dus, of de Liefde)
If throught astonishment, your Reason leaps out of your head
Every hair in your head will become a new head
Every hair in your head will become a new Intelligence.
Word dus een gek, Franciscus van Assisi heette Gods Gek, word een gek, word Johari.
