dinsdag 16 februari 2010

Twee kanten

Kom, laat ik eens dol doen, dacht ik gisteren laat op de middag. Tenslotte is het onder de rivieren carnaval en overdag waren Zusje, Nichtje L. , vriendin plus kind T., na een winterse wandeling van Berg en Dal door het stuwwallenlandschap afgedaald naar Beek, voor de oldtime-klassieker Rosenmontag. Deze optocht was niet afgeblazen, zoals in Maastricht, maar het publiek was wegens kou toch wel in grote getallen thuis gebleven.

Veel skihutwagens met drinkende jongemannen met de bierflesjes in de hand, dat thema zou verboden moeten worden, vonden we allemaal, maar ook mooie grote kleurige wagens, Sesamstraat en de een of andere internet spelletjescomputerheld, geloof ik, die ik niet kende, maar nichtje wel. Het creatiefs zijn de commentaren op de plaatselijke politiek, en de kleinere familie of vriendinnengroepjes: wandelende zoutzakken, Hollandse delftsblauwe meisjes, dat soort gein.

Na een aantal uren ben je toch aardig verkleumd, dus thuisgekomen nam ik een hete douche en besloot voor mezelf een filmavondje te organiseren van de drie films die ik voor 4,99 euri gekocht had: Puccini for Beginners, Pane e tulpani en Infamous.

De eerste is een heerlijke relatiekomedie die zich in een zomers New York, in Brooklyn afspeelt, geregisseerd door Maria Maggenti, die eerder het ook zo lieve The incredible true story of two girls in love, maakte. In dit verhaal wordt Allegra verlaten door haar vriendin Samantha met de reden dat zij zich wil verbinden en samen oud wil worden en Allegra dat niet durft. Allegra ontmoet vervolgens een man, รณ, dat was lang geleden dat zij daarmee het bed deelde. En ze ontmoet in de middagbioscoop een vrouw, die voor het eerst het bed gaat delen met een vrouw, met haar.

Nu heeft zij ineens twee geliefden, die dat niet weten van elkaar en haar Ex die nu haar beste vriendin is, maant haar openheid te geven aan beide. Wat de kijkster weet is dat de man en de vrouw in Allegra's nieuwe leven, elkaars Exen zijn. Enfin... alles komt natuurlijk goed: Allegra en Samantha komen weer samen, gezellig op een bankje op het park, samen boodschappen doen, kibbelen wie de was doet en besluiten om 's avonds een filmpje op te zetten. Die heerlijke huiselijkheid, zo knus...

Pane e tulipani is ook een aanrader. De Italiaanse Rosalba wordt tijdens een busreis aanvankelijk niet eens door haar familie gemist en blijft zo achter bij een wegrestaurant. Zelf liftend komt ze aan in Venetie en besluit vakantie uit haar eigen leven te nemen. Ze vind onderdak bij een oudere man, een kelner die zich bijna opgehangen had, als Rosalbe niet in zijn leven was gekomen. Zij gaat weer accordeon spelen, hij gaat weer zingen, het komt allemaal goed. Tijdens het kijken dacht ik steeds: waar ken ik die man toch van? Het bleek Bruno Ganz te zijn, de acteur die Hitler vertolkt in Der Untergang.

Infamous had ik al eerder gezien. Het betreft de tweede film die in 2006 uitkwam over Truman Capote en zijn boek In Cold Blood, het boek waarmee hij naast Breakfast in Tifanny, beroemd is geworden. Gebaseerd op het ware verhaal van de in koelen bloede vermoordde familie, ergens op het platteland in Kansas, door twee mannen. Capote krijgt een soort vriendschap met Perry, een van de moordenaars met een levensgeschiedenis die haaks staat op het glamourleven van Truman Capote.

Maar er is een vreemd soort, diepe herkenning tussen beide. Wellicht omdat in beide levens, de vader zelfmoord heeft gepleegd? Twee jongenharten, op zoek naar herkenning en erkenning? Ook de andere filmversie die Capote heet, is in mijn bezit, plus het boek. Kennelijk intrigeert het gegeven me. Twee versies over hetzelfde gegeven en Truman Capote zelf, die nooit meer echt heeft kunnen schrijven na deze bestseller, aangegrepen door het leven van Perry.

Tja, creativiteit is niet een ieder gegeven. De ene wordt een beroemd schrijver, de andere eindigt op het schavot en gaat dood door ophanging. Mensen hebben nu eenmaal verschillende kwaliteiten. Zoals je in zo'n carnavalsoptocht al ziet. Beschonken, bierdrinkers op de wagens en mensen die met een bijna heilige ernst het concept en het idee van hun praalwagen, helemaal verkleed en anders dan wie zij dagelijks zijn, gestalte geven.