dinsdag 21 juli 2009

Ode

Moeders woont aan dé logeplek aan de Waal en voor het gemak van de Zomerfeesten in Nijmegen, logeer ik af en toe hier. Dus typ ik met uitzicht op de Waal, ik zie de boten voorbij tuffen en de bocht om gaan onder de spoorbrug, waarop weer een gele trein rijdt. Er liggen cruiseschepen aan de kade en er zijn ochtendgeluiden van schoonmakers op straat. Je zou er een landschap van willen hebben op zolder, waar je met treintjes speelt en de bootjes kunt laten varen.

Vanmiddag gaat het feest weer beginnen en vanavond heeft er niemand betere zichtplaatsen op het grootse vuurwerk dat aangestoken wordt, pal op de andere oever als deze familie en enige genodigden. Ouders van mij hebben het toch ver geschopt, als men bedenkt dat beide vanuit een koloniale situatie en dubbele diskriminatie, want gedeeltelijk Chinees, zij in de stad waar ze hun gezin stichtten, nu het mooiste uitzicht van Nijmegen hebben.

Hoe volhardend ze ook zijn gebleken. Ik herinner me, bij aankoop de moeite en de papierenwinkel die zij zich hebben getroost, om aan de achterzijde van hun dubbele appartement het dakterras twee keer zo groot te maken, door het achterplatje waar anders loos grind op gestort zou worden, te claimen. En aan de voorzijde lieten ze een dakkapel met bogen ontwerpen, waar anders alleen maar een zolderachtige dode hoekpunt had gezeten. Hiermee is zelfs het front van Nijmegen zelf verfraait, al moest hun voorstel destijds zwaar door een ballotagecommissie.

Zo zie je maar, dat drukte en frustratie wel ergens naar leiden kan. Ze hebben de gangen binnen bij aanbouw breder laten maken, zodat deze als een aorta door het huis loopt, zo hoorde ik dat Moeders een keer vertellen. Met lichtkoepels, zodat je als het ware vanuit alle kamers die er langs lopen en de grote leefruimte voor en de keuken achter, toch steeds in het licht stapt.

Ik wist dat niet. Vader had vroeger een hang naar kloosters en kerken en het verhaal gaat dat Moeders hem gered heeft van priesterworden. Hoe in hun kinderen al die verschillend kwaliteiten, van expansiedrift naar buiten en binnen, is neergedaald. Dit zijn hun resultaten: Bosbouwer-Ingenieur. Ontwerper. Landschapsarchitect. Kunstenaar. En Ikke: geflipte Theoloog...

De weg naar binnen levert letterlijk en materieel niks op. Als Vader een priester was geworden, had ik niet bestaan. Ode aan mijn ouders, bij deze.