donderdag 23 juli 2009

Paarden mood

Hier zit ik dan, met mijn nieuwe donkerblauwe rieten panamahoed op, te typen. Twee euro 50: koopje! Mijn andere strooien hoed vertoonde voorin al een gat, ik vond dat geen probleem, maar F. liet zich op de laatste dag in Budapest ontvallen, dat ze vond dat het niet kon en ik net een vogelverschrikker was. Ahum.

Ik kocht nog meer, na een middag lang struinen in tweede hands boekhandels. O.a. De verzamelde gedichten van Adriaan Morriën. Hij is soms zo ongegeneerd romantisch en optimistisch, vind ik:

LANDELIJKE LIEFDE

Twee paarden bij het hek, terwijl het avond wordt
De zware koppen naast elkaar, de schouders elkaar strelend,
een liefde even smekend als bevelend,
in een tevreden stilstand uitgestort.

Zo te beminnen met een lange hals vol manen,
een brede borst die op voorpoten rust,
terwijl het hele lichaam kust en wordt gekust
en 't zonlicht valt in een geluk vol tranen.

Nichtje was gisteren jarig en vroeg paarden van Schleich. Ik gaf haar een bruin bont gevlekte galopperende Pinto, een Indianenpaard. En een Lipizaner merrie, die een hoef voorzichtig van de grond verheft. Ik heb ooit enkele minuten op zo'n paard in Wenen gezeten, vandaar. Tel daarbij de paarden bij de Waalstrandjes, zo prachtig, die veulens met hun lange benen in het water; ik ben in een paardenmood.

In een leeststoel in De Slegte De Feminist en de Filosoof gelezen van Richard Holmes, terwijl de regen op de dakramen kletterde. Ach, dat er ook toen zo heftig en intens werd liefgehad en geleden, door feministe Mary Wollstonecraft (1759-1797) en de filosoof William Godwin (1756-1836). Zij was als vuur, hij als ijs: koel en vurig tegelijkertijd was hun eerste ontmoeting.

Het lijkt of men tegenwoordig veelal redelijke en rationele relaties aanknoopt. Van die relaties die men aangaat omdat ze 'een goede kans van slagen hebben'. Een nieuwe vorm van de verstandshuwelijken van vroeger. Met respect en veel beleefdheid. Is dat wel liefde? Mijn paardenmood denkt aan galop en wapperende manen. Liever samenvallen en tot de bodem gaan, het onbekende tegemoet en dan tot stilstand komen bij een hek, de filosoof en de feministe met elkaar verenigd. Al leek dat aanvankelijk volkomen onmogelijk. In een avondhemel vol roze, paars en oranje, als waar ik nu op uitkijk.