Nog steeds te slapjes om te gaan wandelen en het pad van Ludger te vervolgen, zoals vandaag het plan was, volg ik vandaag mijn eigen pad met onverwachte vondsten. Ik volg de zon van mijn leesstoel achterin het huis naar de zon door het raam van het buurtbiebje. Aangekomen bleken de computers nog niet aangesloten, ach het maakte me niet uit en ik vond het prentenboek De Rode Vogel van Astrid Lindgren met tekeningen van Marit Törnqvist. Wat mooi getekend en wat een mooi symbolisch verhaaltje, al uit 1959.Over twee weeskindertjes Anna en Mattias die in arren moede de winter door hopen te komen, want dan, in de lente dan mogen ze naar school. Onderweg in de dikke koude sneeuw zien ze een rood vogeltje dat hen leidt naar een muur met een deur daarin en uit die deur komt licht: ze komen in Zonneweide, een plek vol kinderen in rood, wit blauwe kleertjes en Moeder, die in het rood zorgt dat ze alleen maar hoeven te spelen en niet moeten werken en die ze overvloedig eten geeft, brood en pannenkoeken en boter en kaas.
Ze vallen terug in de koude wereld maar ze weten: 'Als de Zonneweide er niet is, dan heb ik niks meer aan mijn leven', zegt Anna. Ze volgen opnieuw de rode vogel en na een dag spelen staan ze opnieuw voor de muur en de deur waardoor ze weer naar de koude wereld kunnen gaan. Die deur is niet dicht. Waarom is die deur niet dicht, vraagt Anna.
'Ach, Anna toch, zei Mattias, 'als de deur gesloten wordt, dan kan hij nooit meer open, weet je dat niet meer?'
'Ja, ik weet het nog wel', zei Anna, 'Dan kan hij nooit, nooit meer open.'
Toen keken Mattias en Anna elkaar aan. Ze keken elkaar lang aan en lachten stil. Daarna trokken ze de deur heel zachtjes dicht.
Einde prentenboek. Anna en Mattias blijven nu voor altijd in de wereld van de Zonneweide.
Wat een mooi verhaal, dat gaat over transformatie, over een wereld zoeken en vinden van geluk, het aloude thema dat mensen bezig houdt. Het past bij mijn boek van deze dag: Weg van Minke Douwesz. Over Edith, die de deur van haar relatie met Norma voorgoed dichttrekt omdat er een andere wereld is,in plaats van de jungle die hun relatie geworden is. Goed geschreven, met veel oog voor dagelijkse details, handelingen, al die materialiteit die het onzichtbare gemoed stoffeert en concreet maakt. Het speelt zich af ten tijde van de moord op Pim Fortuyn en iets van de Nederlandse samenleving die toen leek te verbrokkelen en de drang erachter naar iets heel anders, het vormt het exact juiste kader voor de gevoelsbewegingen van de hoofdpersoon.
Een deur dicht trekken, in plaats van er een te openen. Of eerder de aloude dubbelzijdige beweging die de abdis van het nonnenklooster in The sound of music al tegen Maria voorzegt: Wanneer God een deur dichtdoet, dan opent hij tegelijkertijd een ander... Volg de rode vogel dus, want rood is de kleur van je hart.
