maandag 9 maart 2009

Bidden en werken

Pas hadden we het in het klooster over ons eigen bidden. Hoe beleef je dat? Wat is dat voor jou? Terwijl voor de bezoeker van buiten het klooster het toonbeeld en de plek is van gebed, de mensen binnen zijn gewoon maar mens, met hun eigen ideeën en gevoelens daarover.

De ene broeder bleek vooral veel te bidden tot allerlei Heiligen, wier beeldjes en beeltenissen volgepropt in zijn kamer staan. Een ander broeder bleek meestal helemaal niet meer op de woorden te letten en alleen af en toe dan kreeg iets weer een betekenis. Weer een ander zei: Bidden is voor mij SLEUR. Weer een ander zei dat, als hij niet in het klooster zou zijn, hij waarschijnlijk nooit meer zou bidden. De andere voorzag de dag van schietgebedjes en was de zen-meditatie toch het meeste het échte bidden.

Zo zie je maar weer. Het impliceert dat bidden voor kloosterlingen ook een gedeelte van hun werk is. ORA ET LABORA: bid en werk. Als bidden het werk is, dan is voor sommigen het werk juist het bidden. Voor broeder J. was dit zo. Werken in de tuin, gaf hem het meeste het gevoel dat hij dicht bij de schepping is, en daarmee bij God...

Voor mensen van buiten staat het klooster juist voor een plek van stilte en inspiratie. Ze hullen zich graag in de wolken van gebed, die men er voelt. Ze willen in de toekomst graag meditatief dansen als vorm van gebed. Of willen de oude woorden uit de psalmen juist graag bewaren. Terwijl het voor anderen maar beter allemaal afgeschaft kan worden. Kort. Weinig woorden, niet meer dan een kwartier. In de stortvloed van woorden in de maatschappij, wil men hier vooral zwijgen.

En ik? Ik ben er zo eentje die zich in alle vormen wel thuis voelt. Ik bid net zo graag een rozenhoedje met broeder M. mee en de volgende dag wil ik best wel aan Sacred Dance. Ik heb me net zo erg in boeddhistische tempels thuisgevoeld als in Lourdes, waar Maria verschenen zou zijn. Pas liep ik het labyrinth van Chartres, dat in verkleinde vorm naast de kathedraal in Den Bosch geschilderd is en ook dat had wel wat. Het maakt me allemaal niet uit.

Zolang het maar met aandacht en intensiteit gezegd en gedaan wordt. Dit geldt voor mij overigens voor elke handeling of bezigheid in het leven.