Het ruikt hier overal door de stegen en pleintjes en parken naar sinaasappelbloesem. Witte bloesem tezamen met oranje sinaasappelen aan de boompjes met fris groen blad. In een park at ik een gevallen sinaasappel. Mmmmm een beetje minder zoet dan in Nederland, een beetje grapefruitachtig, maar wel zomaar van de grond geraapt!Het is hier lente: de platanen hebben jong klein blad, het gras is in en in groen. Cordoba schijnt in de zomer een van de heetste steden van Spanje te zijn met een temperatuur die oploopt tot 40 graden Celsius. Wat een genot om hier zonder hitte en een fris regenbuitje te kunnen dwalen door kronkelige straten waar een bijna kloosterlijke stilte heerst. Gelach van kinderen die uit school komen en bij de Mesquita, de belangrijkste bezienswaardigheid, plukken toeristen, maar iets daarbuiten is de wereld bijna leeg en rustig.
De huizen zijn wit met okerkleurige randen en raamkozijnen, kleine balkonnetjes en overal waar de deuren openstaan en je naar binnen kan gluren kleine kleurige binnenplaatjes met potten vol geraniums, vlijtige liesjes, petunia's, varens, oranje kelken. In het midden een fonteintje: hoezeer de hele bouw uiteindelijk ook beïnvloed is door arabische kasbah-achtige invloeden, ik weet het niet. Ik heb me tevoren niet ingelezen.
De kerken zijn wel een mengelmoes van stukken oude moskee, gotische kerken etc. Binnen een en al sensualiteit, ik weet het niet anders uit te drukken. In de zijportalen staan de barok gouden praalwagens al klaar voor de optochten in de Santa Semana. Hele scenes met levensgrote beelden daarop, aangekleed met fluweel en goudbrokaat. Huilende Maria´s met sterrenkronen, Jezussen bloedend maar wel in het fluweel. Ergens een bemodderde Jezus die als het ware aan de kant van de weg zit, vuile knieën en vieze voeten. Een vrouw knielde erbij en bleef heel lang naar hem kijken.
Een wagen die over twee maal verraad gaat: vooraan de scene met Petrus en de vrouwen om hem heen die vragen: Jij hoort toch ook bij die man he? Nee, ontkent Petrus tot driemaal. Daarachter de scene waar Judas een Romeinse soldaat wijst waar Jezus te vinden is. Torsende Jezussen, huilende Maria's; hier word geleden en geleefd...
Ik kan het niet nalaten, het gebeurt vanzelf: Ik kwam uit bij een vervallen kloostertje van Clara en keek door het sleutelgat van de poort. Een binnenplaats overwoekerd met onkruid, hier woon niemand meer. Ik kwam te zitten op de trappen van de vorige kloosterkerk van de Kapucijnen. Precies zoals in 'mijn' klooster, ernaast de ommuring waar een kloostertuin zou kunnen zitten. Het is nu een tehuis voor oude mannen, zo las ik... Vergane glorie, ook hier...
Sinaasappelbloesem... wat is het geweldig om dit mee te maken. Witte duiven koeren en fladderen op. In mijn backpacker is géén internetverbinding, het ligt in de oude Joodse wijk, met een prachtig oud binnenplaatsje (blauw geglazuurde tegels en lichtblauwe potten met donkerroze petunia´s ) dat wel. Dus ik zit bij collega's van hun, tussen de bussen felgekleurde verf en de opgestapelde stoelen, ze zijn hier nog maar net begonnen. Een jongen geschminkt als clown, heeft net wierook opgestoken, het heeft wat surrealistisch om hier zo te zitten, in deze lente in Cordoba.
