donderdag 12 maart 2009

Geldwolf

Ook in het klooster is er een besef gekomen dat alle dingen geld moeten gaan kosten. Wat gaan we vragen voor een meditatie, voor een dagje-er-zijn, voor een rouwgroep van treurenden, aan de mensen , zoals ik, die verbonden zijn en er tegelijkertijd ook werken? Het wordt gauw zo... Nederlánds, vind ik. 'Ik hoef thuis geen boodschappen te doen en dat wil ik best wel betalen', zegt de Architect, '10 euro voor een etmaal vind ik oké.'

Nou... eerlijk gezegd heb ik geen zin om dat te gaan betalen. Ik besteed veel van mijn tijd aan het werken in de tuin, aan het voorbereiden van meditatievieringen en zometeen aan 4 avonden rondom Franciscus van Assisi. Voor mij zou dit met gesloten beurs 'moeten' kunnen... Ik heb altijd allerlei vrijwilligerswerk gedaan en daar nooit wat voor gekregen. Ja weleens een tegemoetkoming, juist voor reiskosten enzo.

Tja... wat staat me er zo in tegen? Ook een culturele bagage: mijn ouders vonden het werkelijk vreselijk toen ze hoorden dat er kinderen waren, die vanaf hun achttiende levensjaar kostgeld thuis gingen betalen. Ik denk ook: waar je thuis bent, daar speelt geld geen rol, dan is het slechts iets wat toevalligerwijs weleens langs komt en je betaalt mee, wat bij je draagkracht hoort. De ene veel en de andere niks.

Kom maar, hier ben je thuis, ik wil voor jou een thuis maken: 'Heb je al gegeten?' is zo ongeveer de welkomstgroet in Indonesië. De geestelijk erfenis van Vader blijkt toch wel tot ver onder mijn huid te kruipen... Want ik raak er werkelijk geïrriteerd van. Natuurlijk wil ik bést dat er ergens een pot staat en dat je daar dan wat ingooit. Maar om voortaan mijn maaltijden te gaan afrekenen, ik weet het niet hoor.

Geld blijft een gevoelig onderwerp en mensen die wel wat hebben te besteden, tja, die kunnen zich toch weinig inleven in de echte armoelijders. Wie trots kan vertellen in een half jaar maar twee keer beboet te zijn voor te hard rijden, in plaats van de gebruikelijke vijf keer, die kan niet meevoelen dat één keer zo'n boete voor een ander een week eten is.

Ach... alles staat soms op de kop. Hoezeer Geldwolf ook degene zal zijn die Het Klooster opeet? De toekomst zal het leren.