Het was voor mij ook een reis door de tijd. Hij is ook altijd portretten blijven schilderen en bij deze uit 2023 dacht ik : hé, dezelfde kleuren als in teckels die hij schilderde en die ik in Amsterdam zag, ooit. Hij kon toen een periode alleen zijn eigen huisdier schilderen, niks anders, in rouw over de dood van zijn toenmalige partner.
Prachtig om ouder werk, dat ik alleen van plaatjes kende, nu in het echt te zien en dat het levensgroot is. Dat je daar al dat intense kleurgebruik ziet, zijn liefde voor de groene natuur, terwijl indertijd zijn thema was hoe je water goed geschilderd krijgt.
Hoe revolutionair hij ook was: om toen al een klassiek portret van een mannenstel te maken; Christopher Isherwood en zijn oudere partner. Verstilling op tafel, strakke compositie en dan dat ene bewegende handje.
