‘Zijn het nou Chinezen of Europeanen?’ was de vraag die ons bezig hield.
Geen van beide, is waarschijnlijk het antwoord. Het waren Zuid Afrikanen.
Het monument van Christiaan de Wet, een generaal waar de Kröller-Müllers bewondering voor hadden, hij vocht voor de boeren in de Boerenoorlog.
De laatste keer dat ik er met Moeder was, zij zat in een bakfiets waar zusje de trappers bediende, tuurde ze intens en langzaam over de vlakte en ze zei: ‘Dit doet mij denken aan de Afrikaanse savanne.’ En nu blijkt dat dit precies raak was, want het beeld is hier geplaatst omdat bij Christiaan de Wet zelf, tijdens een bezoek aan de Hoge Veluwe, dit stuk hem deed denken aan het Afrikaanse landschap.
Bijzonder en tegelijkertijd aanvoelend als zo gewoon: deze dagen dat W. hier was. Morgenochtend vertrekt ze weer.
