Het was een volle dag, vol onverwachte vondsten. Allereerst liep ik tegen een achterpoortje van een muur van Cimitière Monmartre aan, dus ik daalde erdoorheen af. Toevallig valt mijn oog op de uitvindster van de can-can, toch leuk.
De dieren in de stad.
De andere kant, naast het park, van de Hallen; een winkelparadijs. Ik mocht van mezelf weer drie mini LEGO-poppetjes maken, zoals ik ook deed in NewYork.
Zomaar wat dingen.
Het diffuse licht in de Passages doet je wegdromen en maakt je, zelf vergeten, een deel van een wonderlijke wereld; het licht in kerken doet dat ook.
De fonteinen van Nikki St Phalle waren nog even klaterend helder en vrolijk makend als de laatste keer dat ik het zag, pakweg achttien (!) jaar geleden, een jaar voordat ik dit blog ‘ Passiebloempjes’ begon.
