De mensen lopen met hun hoofd gebogen naar de grond. Ze zijn in zichzelf gekeerd. Hoe anders is de sfeer in New York: daar lijkt iedereen met een schuin oog ook naar elkaar te kijken. Bij die grote bloembak bij Gare St Lazare ging een reiziger met grote koffers bij zich, gewoon staan pissen! Alle mensen op de stoeltjes erom heen nemen het waar, maar ze zeggen niks. Ik ook niet, het gebeurde op anderhalve meter van mij vandaan. Ik keek weg, om niet zijn lul te hoeven zien, die hij weer in zijn broek propte. Ik denk niet dat dit in NY zo kan gebeuren.
Leuk om die werkers op de Notre Dame op de steigers aan het werk te zien. Het is nu een toeristische attractie; lange rijen om naar binnen te kunnen en een podium ertegenover waar je het geheel kan aanschouwen. Ja, wel weer de oorspronkelijke beelden, maar het heeft een Efteling-achtige sfeer, veel te nieuw. Een oud ‘kraakpand’ (?) wordt afgebroken, je kon er niet dichtbij komen. Het ooit immense grote lege plein voor Hotel de Ville wordt nu kennelijk een park. Sommige straten zijn, zo lijkt het, gebouwd, vanaf de oude triomfboog of toren die er eerder stond.
Ik ben het zó gewend dat je op kleurrijke stoeltjes kunt gaan zitten in New York, maar nee, deze horen bij een café. Ik ging dus maar onderaan de trappen van een kerk zitten. Verspreid daarop wat hangjongeren. Zo bepaalt het beleid van een stad ook het gedrag van de mensen daarin. In NY kan iedereen op straat overal zitten, dus er ontstaat geen scheiding tussen mensen die wél een consumptie kunnen betalen en wie niet.
