Het is een feest van een plein, waar alle generaties en soorten mensen bijeen komen. Vorig jaar werden er op meerdere terrassen naar verschillende voetbalwedstrijden gekeken en werd er dus ook verschillend gejuicht en gejoeld. Nu was het tjokvol spelende kinderen, begeleid door grootouders, oppassers, vaders en moeders.
Jongetjes spelen er zéér fanatiek voetbal, fel en meeslepend, schreeuwend naar elkaar, geen kans onbenut latend om een ander af te troeven.
De meisjes hadden op kleedjes hun kostbaarheden gespreid en wisselden die uit. De enige drie meisjes met een bal, zaten de helft van de tijd op de grond met elkaar te kletsen. Jongetjes zag ik niet echt in overleg met elkaar. Ondertussen deden de volwassenen af en toe mee, maar de meeste zaten, schat ik zo in, op de bankjes en de terrassen eromheen.
Hét grote sociale plein van Venetië, met op de hoek die kleine boekhandel vol linkse, feministische en lhbgtq+ boeken, internationale literatuur vertaald in het Italiaans, graphic novels. Het plein grenst ook aan de universiteit. Studenten, sjieke eters in de restaurants, een groente en fruitstal, een supermarktje, eenvoudige wat sjofele bars; werkelijk alles is er. En ik was er ook weer.
