Het zeepaardje is het enige dier, waar het vrouwtje haar eitjes in de buikwand van het mannetje stopt, die ze uitbroedt; geen doorsnee rolpatroon, dus. De mars duurde ongeveer twee en een half uur, regelmatig werd even gestopt en de meute moest zich ook door zeer smalle steegjes persen.Halverwege, bij het getto, de Joodse wijk, hield ik het bijna voor gezien: lekker in het avondzonnetje met een Spritz bij het water was verleidelijk. En toen dacht ik: je hoort gewoon bij dit soort mensen, loop mee!
En ook een beeld op de kerk van de carmelieten, eindelijk eens open, was jarenlang in verbouwing, zag dat het goed was, interpreteer ik maar.
De politie, ook met plastic schilden, sloot de stoet. Voor het eerst dacht ik: ze zijn er ook voor bescherming; hier is een samenleving die zo’n mars mogelijk maakt.
