Dit is Alma, ze is 62 jaar en het was de verjaardag van haar moeder, die in November 2024 gestorven is. Ze is vandaag alleen naar haar graf gegaan, met twee bussen. Ze heeft er ballonnen de lucht in laten gaan. Ze is op achtjarige leeftijd uit Puerto Rico naar New York gekomen en ze woont op 15 minuten wandelen van Brooklyn Bridge Park. Als ze wilt kan ze elke dag naar de zonsondergang gaan kijken over de rivier. Ze heeft een zoon, die op 23 jarige leeftijd vermoord is. Ze heeft thuis een meditatiekamer. Ze betaald 312 dollar per maand aan huur, ze is vervroegd met pensioen en heeft een inkomen van 1200 dollar. En een man thuis, van wie ze houdt en die houdt weer van New York en wil niet weg. Het liefst zou zij in Pennsylvania gaan wonen waar haar dochter woont. Meer ruimte en natuur daar, en het is er veel goedkoper dan in NY. Nee, ze heeft het niet zomaar gemakkelijk gehad in het leven. Ze houdt van haar moeder, maar dat komt omdat ze haar ook vergeven heeft. Want eigenlijk was het niet de bedoeling dat zij op de wereld was gekomen. Haar moeder heeft een abortus geprobeerd, maar ze kwam er niet uit. Zij was zwanger geworden door te slapen met de man van haar zuster… so you understand, she was not always friendly to me…but she had a good soul.
Mediteren helpt haar door het leven. En God, al komt zij nooit in een kerk. Misschien stamt ze wel af van de Indianen. Van jongs af aan gaat haar belangstelling naar hen uit, zij luistert ook veel naar de oorspronkelijke muziek, zij kunnen daarmee in trance raken.
Alma betekent in het Spaans ‘ziel’, ze is blij met deze naam.
It is so nice talking to you, you have a good energy.
Ik was naast haar gaan zitten op een bankje en ze zei meteen dat ze zó zou vertrekken, want ze wilde me er niet mee lastig vallen: ze was bezig een joint te draaien die ze op het strand zou gaan oproken.
Ze ging en ik stalde mijn eten uit, dat ik net gehaald had uit het Russische buffet.
Naast mij begon een andere vrouw met een work-out en daarna rookte ze een sigaretje, al telefonerend.
Gedurende de hele dag, zat er een jongen naast mij met blonde haren waarvan ik niet wist of het een pruik was of niet. In het begin liep hij regelmatig weg, over het strand en hij liet zijn rugzak en schoenen dan achter. Later op de dag ging hij even het water in, maar hij maakte zijn haar niet nat. Een andere vrouw ging met haar stoeltje regelmatig bij het water lezen, en keerde dan weer terug om te gaan liggen op haar badhanddoek.
Strandwachters met een fluitje lopen op en neer, met een reddingsboei in de hand, dat had ik nog niet eerder gezien. Gisteren redden zij iemand uit het water. Velen op het strand volgden het op afstand en toen de drenkeling op het droge was gedragen en opstond, klonk er applaus.
