Ik ging naar Washington Square Park voor Salsa Social; elke woensdag van 6.00-9.00 gratis les en dansen. De sfeer zat er goed in, een jongen verkocht ijskoude flesjes water.
En toen vielen er eerst een paar dikke druppels water en dat leek méér te worden. De salsa stopte met lesgeven. ‘Dat is toch helemaal niet nodig’ zei de vrouw op het bankje naast mij, ‘kijk maar, daar is de zon alweer’. Ik beaamde het, maar we hadden geen gelijk; het begon steeds harder te regen. ‘Enjoy!’, zei de vrouw lachend en stapte op.
Ik drapeerde mijn badhanddoek over mij heen, als een tent en ging daaronder een appeltje eten. Het laatste wat ik zag, waren wegrennende mensen. De regen hield aan, mijn handdoek was bijna verzadigd en ik keek door de kier naar buiten. Ik verwachtte dat het wel leeg zou zijn. Tot mijn verbazing zag ik de hele dansvloer vol; iedereen was aan het dansen in de stromende regen!
Voor mij heel erg New York. Die vitaliteit. En toen de armen de lucht in, toen de zon echt weer doorbrak. Een half uur later was het hele plein om de fontein ook weer droog, de straatartiesten vertoonden alweer hun kunsten.
