Ik geniet weer enorm van mijn huisje in het groen. De stilte. De hoge bomen. De vogels die daar doorheen vliegen. Zó anders dan het water van lagune en zee op de camping op het Lido. Beide zijn mij erg dierbaar.
En ik heb het nu dan eindelijk meegemaakt: Tropische dagen in Nederland. Tot nu toe was ik dus elders.
Het had wel wat. Dat lome en trage en dan gisterenmiddag ineens de bomen die woest heen en weer zwiepten, de wind die loeide. Zulk soort contrast, dat heb je rondom de evenaar niet.
En nu wordt het weer ‘Hollands Zomerweer’, zelfs iets kouder dan het gemiddelde voor de tijd van het jaar. Al die bezige Nederlanders, ze kunnen weer opveren en weer aan de arbeid gaan.
Het levert waarschijnlijk een ander soort mens op, dan wanneer je weet dat je altijd in de hitte en de warmte leeft. Men is er wat…Trager? Meer bezinning en wat laconieker? Meer van : ‘Op de plaats rust?’…
Die bedrijvigheid en ook de onrust en altijd iets moeten en willen doen…ik heb dat nooit zo begrepen.
Maar nu weet ik het: Dat komt door het weer.
