Eerste volle dag

Een straat achter mij, Churchstreet, is Little Caribbean. Heel veel kerkjes, muziek op straat, mensen die loom zitten; het klimaat is er vandaag ook naar. Veel vis en geroosterd vlees op het menu.

 

De metro naar het strand is de Q-lijn. Deze soort train, met de oranje en gele bankjes en een jaren zeventig sfeer, uit die tijd stamt het ook, met een live mensenstem die elk station noemt, rijdt dit jaar voor het laatst.

Ik stap uit bij Brighton Beach, daar is van oudsher de Russische enclave, ook wel Little Odessa genoemd. Vorig jaar was al het écht Russische bier in de uitverkoop, men wilde ervan af, om plaats te maken voor alleen maar merken uit Oekraïne. 

Uit de metro gekomen, kijk ik tegen hetzelfde straatbord aan als vorig jaar; over Russsiche pedicure.

Heerlijk drijven op het water en genieten van al die verschillende soorten van mensen om mij heen: dit is New York!

 En dan, plotseling, komt er een zandstorm aan, een kleine tornado. Ik grijp mijn boeltje bij elkaar, zoals iedereen, en zit net voor de regen onder de overkapping, droog en beschermd.

Ik ga Brooklyn voor het eerst weer uit en stap uit bij Union Square op Manhattan, waar de laatste resten van de planten en groentemarkt, met verse producten van boeren uit de omgeving, worden opgeruimd. Ook hier natuurlijk overvallen door de heftige wind en de regen. Leuk: net als het Franciscaanse iniatief in Enschede, worden alle afgeschreven producten verzameld en opgehaald.

Ik wandel naar Greenwich Village en kom langs het Aidsmonument, nog nooit eerder gezien. Hier woonde ooit de alternatieve scène en zijn er veel mensen gestorven aan Aids. De kronkelende rode lijn, die als je er goed voorstaat het woord LOVE vormt, is nieuw, weet ik van iemand op Instagram. Eerst even een boekhandel in en ik heb nu een leesboek op het oog, Jon Fosse, Nobelprijswinnaar in 2023. De tafel bevat alle boeken die de New York Times de beste vindt.

Ik kom aan bij het Whitney museum, dat dit jaar tien jaar bestaat op deze locatie. Al die geweldige uitzichten op de Hudson en de binnenstad, de bruisende sfeer borrelt overal.

Terwijl er binnen, op elke verdieping, mooie grote tentoonstellingen zijn. Het is dus het museum van de moderne beeldende kunst. Ik kom nog wel een keer terug.

Nu ben ik op het einde van de avond, rondom 21.00 wel een beetje verzadigd. Ik ga de dag verwerken, door collages te maken op een van de gekleurde stoelen, deel van een kunstwerk achter mij, dat weerspiegelt wordt in de ramen, gemaakt voor de tienjarige verjaardag. Het was een volle, volle dag. En toch ook heel ontspannen.