Vandaag zou het grotendeels gaan regenen, dus gisteren een ommetje gemaakt op de Hoge Veluwe. De laatste resten vingerhoedskruid en een zeldzame orchidee die weer teruggekomen is op de schapenwei bij Jachtslot St Hubertus.
Ik zag het Jachtslot, waar ik toen ik kind was voor het eerst op het ijs heb gestaan, met nieuwe ogen. Dat het zo goed ontworpen is en indertijd nieuw landschap maakte. De brug is ontworpen door Berlage.
De waterlelies in de vijvers bloeiden. De vijver aan de andere kant van de brug deed mij aan Monet denken in zijn tuin te Giverny.
Nooit meer kun je het anders zien: En de waterlelies, én de spiegelingen in het water.
Er wapperde een Oekraïense vlag en er kwamen twee parkwachters voorbij terwijl ik er op een ligstoeltje zat. Ik vroeg hen waarom, maar zei per ongeluk ‘Israëlische vlag’ Tegelijkertijd zei de ene dat is de vlag van Oekraïne en de andere; de vlag van Ede. Het blijkt dat Park De Hoge Veluwe ondersteuning geeft aan Oekraïne, er gaat materieel naar toe. Wat, vraag ik mij nu af, graaf en zaagmachines, wellicht? ‘Wat leuk!’, was mijn reactie.
Hoe zit het dan met de vlag van Ede? Ter plekke googelde ik.
Aha, daar is ook geel en blauw en ineens krijg je wat mee van betekenisgeving in de heraldiek. Wat is een vrijheidshoed?
En dan blijkt er ook nog een soort van Vrijheidsbeeld in het wapen van Ede te zitten, uitgevoerd in geel en blauw, vandaar dat deze kleuren in de gemeentevlag terecht zijn gekomen.
