E. kocht een kleurige ketting met olifantjes en een kristal met chakrakleurige kralen voor in haar net verworven campertje, toen ik vertelde dat zo’n ding de vliegen en muggen weghoudt omdat deze niet tegen de breking van het licht kunnen en daar daas van worden: ik heb er zelf twee hangen in mijn boshuisje en je ziet vliegen een hele gekke vliegbeweging maken en meteen weer verdwijnen. Bovendien vult bij zon de ruimte zich met kleine regenboogjes of glinstert er één kleur uit, afhankelijk van de lichtval.
De eigenares gaf voor 5 euro mij een handgemaakt houten kistje met daarin op mos een stukje rechthoekig roze amber. Ik had dit in de wc geroken en gezien bij M. in Limburg: een wonder van eenvoud, op de rand van het uitklapraampje, de zoete geur doet mij aan India denken. Daar was de winkel op de hoek nét dicht en tot nu toe had ik het nergens kunnen vinden. Het blijkt uit Marokko te komen, maar is in deze tijden moeilijk leverbaar, maar een vervanging met druppels geurolie op een steentje is wel mogelijk. Maar dat wilde ik niet: ik ging voor dat wonder van eenvoud: dat ene kleine roze ‘steentje’. Wacht maar, zei ze, ze liep naar achteren en haalde toen haar eigen ‘steen’ tevoorschijn:’ ik vind het niet erg om nu iets met geurolie te doen… Hier, neem maar mee, voor 5 euro.’ Zo leuk!
Maar ik grinnikte dus, tijdens de wandeling… Omdat ik B. en E. hoorde praten hoe zij nu veel meer alles relativeren, nu ze ouder worden, niet zo snel meer met oordelen klaar staan of denken dat je het beter weet dan een ander. Zien dat dingen veranderen, dat je zelf verandert, dat je fouten kunt maken, dat soms dingen vergeefs zijn, maar dat er zóveel is wat de moeite waard is. ‘Ik ben ouder dan jullie…’ zei ik. ‘O, jij denkt dit dus al héél lang.’ ‘Ja, dat is grappig, om nu te horen dat dit een ontdekking is voor jullie en ik zelf ooit weleens gedacht heb: ik zeg nu niks, je komt er zelf nog wel achter, het heeft geen zin iets te zeggen, want dan ben je de betweter’… ‘Je hebt ons ouder zien worden’ constateerde B.
Ja, dat is dus zo en dat is ook mooi. Later, net voor het afrekenen en de laatste wc-gang richting huiswaarts, zei B: 'We zitten eigenlijk allemaal op één lijn, wat we van dingen vinden, hoe we mensen en de maatschappij ervaren.' Ik zei dat ik dacht dat dit kwam omdat we allemaal dingen hebben meegemaakt, van jongs af aan, wat niet zomaar in het burgerlijke plaatje past. Net zoals bij Raven van Dorst: je kon niet zomaar meedoen met iedereen, je moest zelf nadenken wat bij jou past, hoe jij het wilt, wie je zelf bent. Ik denk nu aan dat liedje van Paul Simon, dat ik al ken sinds mijn puberjaren: Many is the times I’ve been mistaken and many times confused… but it is allright.
