Het heeft geregend, maar de vogeltjes houden niet op met fluiten, al is het bijna 20.00 uur in de avond. Een half open terrasdeur om de kou wat buiten te sluiten en het bos wordt almaar lichtgroener. Gisteren zag ik dat de eerste zonnebloemzaadjes, die ik in een oude koekenpan had gedaan, de aarde helemaal had doen opbollen. Kiemkracht. Groeikracht. Dát is wat ik hoop rondom de kritische massa aan mensen, die nodig is om een werkelijke politieke systeemverandering te bewerkstelligen ten gunste van het klimaat: 600.000 mensen in Nederland. En ja, daarom ga ik dus zo ‘actie-voeren’, zoals dat dan heet…zo, dacht ik.
Dus zo stond ik om 14.00uur aan de ene kant van een spandoek voor de ING-bank in Apeldoorn. Omdat ING de bank is die het meeste investeert in de fossiele industrie; 51 miljard in 6 jaar tijd, waarvan 5 miljard in nieuwe ontwikkeling daarvan, 300 miljoen aan boringen op de Noordpool, 400 miljoen aan kolen, 500 miljoen in olie en gaswinning op zee. Om maar eens wat cijfertjes te noemen, die ik voor de gelegenheid uit mijn hoofd had geleerd.
Ondertussen, terwijl ik dit typ, meldt het NOS journaal wel dat er in Japan een LHBTQ demonstratie was, maar niet dat in London nu vier dagen lang Extinction Rebellion aanwezig is in de openbare ruimte, met naar schatting 100.000 mensen en ondersteunt door 200 andere organisaties.Ook tijdens de marathon van London, dus, die gewonnen is door Sifan Hassan, wat het journaal wel laat zien. ‘Moét dat nou?’ dacht ik eerst. ‘Marathon-lopen’ is érg milieuvriendelijk. In 2018 was ik zelf in Londen toen, zo’n onvergetelijke feestelijke lentedag in de zon, de hele stad op de been, geweldig vond ik het. Juist wél dan, wellicht…Het was ook EarthDay, dit weekend, en waar kun je meer mensen bereiken als op zo’n marathon die door de hele stad gaat. XR-Engeland heeft pas haar beleid veranderd , ze wil totaal niet meer de orde verstoren, alleen aanwezig zijn. Ook Carice van Houten sprak er. Zij maakte dezelfde gang als ik. Dat ineens doordringt hoe ernstig het is en dat je dan voelt dat je iéts wilt doen, en dat er ‘massa’ nodig is.
Ik stond dus buiten ‘low-risk’, zoals dat dan heet, tegenover degenenen die binnen zaten, ‘high-risk’, tien in totaal, die dus ook niet zomaar zullen vertrekken en zich uiteindelijk zullen laten arresteren door de politie. Het personeel in de bank bleek heel vriendelijk, ze konden gewoon in een kring in de hal zitten, en de sfeer was er gezellig. Er werden liedjes met een ukelele gezongen en ze aten baklava en andere zoetigheden, nog van het Suikerfeest, en dropjes, waar ik buiten ook deelgenoot van werd. En toen, bij de sluiting van de bank, om 16.00 uur kwam de politie dus en Handhaving, met vijf auto’s, twee busjes, twee agenten op een motor.
Ik vond het verder opperbest, om daar buiten te staan. Af en toe wiegde ik wat mee op de muziek van het draaiorgel, iets verderop in de hoofdstraat. Laat ik inschatten, dat 90% van de mensen gewoon langs je heen loopt. En de overigen knikken, glimlachen, knipogen,steken een duim op, of zeggen al doorlopend ‘ik ben het ermee eens’ en ‘daarom zit ik ook zelf bij de ASN bank.’ Er was maar één vijandige opmerking van een meneer die zei:’ Ga eens wat nuttigs doen.’
Het leukst was een langer gesprekje met een man, christen, zo vertelde hij, dus hij had heus wel iets met het rentmeesterschap van de aarde. Maar hij had een hekel aan dit soort vertoningen, maar daarom wilde hij er wel over in gesprek gaan. Het spandoek was al weg, ik stond er met mijn zelfgemaakte bordje: ‘(Uit) Vluchten kan niet meer.’ . Op het laatst zei hij: ‘Ik heb heel wat bommetjes af laten gaan, maar jij bleef rustig en uitleggen waarom je hier staat. Ik heb daar respect voor. Ik ga er nog eens over nadenken. Succes.’
En een andere oude mevrouw in een scootmobiel vond ik ook hartverwarmend. Ik zat aan de overkant op een bankje een boterham te eten, het spandoek had ik al naar binnen gebracht, want degene die het gemaakt had wilde het wel graag terug, voordat ze gearresteerd werd. Ze stevende op mij af en begon in mijn haren te plukken, daar zat iets in. ‘Ik hoef alle details niet te weten’, zei ze. ‘Maar ik wil niet dat je zometeen voor aap staat, voor de bank.’
