Film verhalen

Ik ontdek steeds nieuwgieriger te zijn naar films, die als dvd te lenen zijn. Vooral het bekijken van de 'Extra's', waar regisseurs, acteurs, producenten, scenarioschrijvers, decormakers,  kostuummakers en crew aan het woord komen, maken het interessant. Omdat je dan iets verneemt over de denkwijzen, de belevingen, de bewuste acties die bedacht zijn achter de schermen, om het maximale effect in de film zelf te krijgen. De samenwerking tussen zoveel verschillende mensen, de wijze waarop ze elkaar inspireren, vind ik vaak hartverwarmend.

Elke film vertelt een verhaal en houdt de kijker dus een spiegel voor of geeft een inkijk in een stuk geschiedenis, of in een bepaald soort van mensen, of in een visie; enzovoort. Als je dan bedenkt dat er  'vroeger' veel minder verhalen beschikbaar waren en het aantal verhalen dus explosief gegroeid is, ná de boekdrukkunst, ná de uitvinding van de tv, ná de uitvinding van de film', en nu dan, de hoeveelheid dvd's en het internet dat tot zoveel toegang verschaft...  ja, dan...

Dan denk ik dat het niet anders kan dat deze ontwikkelingen ervoor zorgen dat wat voor velen  het boek der boeken is, de Bijbel een zeer relatieve waarde krijgt. Mensen spinnen nu in hun eigen hoofd  een levensvisie, ze putten uit zoveel verschillende dingen voor troost, bemoediging of nieuwe ideeën. Duizelingwekkend.

Onlangs zag ik weer twee films: de ene is de kaskraker Django Unchained, geschreven en geregisseerd door Quentin Tarantino. Hij weet zo'n serieus onderwerp als de slavernij te combineren met het genre van de oude spagetti-western: veel schietpartijen en tot het bijna lachwekkende veel bloed dat plonst na elke kogel die afgeschoten wordt. Dat maakt de film licht en bloedserieus tegelijkertijd. Ook dat past in de huidige tijdsgeest, lijkt me: waar genres en gemoedstemmingen door elkaar heen beleefd kunnen worden.

De andere film is de franse film Starbuck .Daar komt een fantasie in beeld van iets wat ik me ook vaker zelf heb afgevraagd: hoe gaat dat toch met het nageslacht van kinderen die uit een anonieme spermadonor onstaan zijn? Stel dat die  verliefd worden op iemand en je voelt een grote herkenning en verwantschap. Maar het zou zomaar mogelijk kunnen zijn dat die andere een halfbroer of -zusje van je is.

Starbuck blijkt de donornaam te zijn van een man die een beetje in de puberteit is blijven steken, maar wel een oprecht en warm hart heeft. Hij blijkt meer den 400 biologische kinderen te hebben, waarvan een deel hem wilt leren kennen. Daarvan krijgt hij de enveloppen met hun profiel en antecedenten. Hij wil er eerst niks mee te maken hebben, maar dan open hij er toch eentje. Die blijkt een profvoetballer geworden te zijn, een ster.

Bemoedigd door dit eerste resultaat besluit hij, anoniem, meerdere kinderen op te zoeken. Charmante en succesvolle vrouwen, maar ook een zoon die meervoudig gehandicapt is, in een verpleeghuis woont en niet kan praten. Hij besluit die jongen vaker te bezoeken. Onderwijl spannen donorkinderen een rechtzaak aan om het anonieme donorschap op te laten heffen. Hoe het afloopt, doet er even niet toe: de film is een oproep voor menselijkheid en laat je tegelijk nadenken over de consequenties van de moderne techniek en de informatie-maatschappij waarin we leven.