Avondlucht, moet je het nu noemen, al was het ongeveer half vijf... De dagen zijn weer zo kort en de avonden lang. Ik heb mezelf maar ´winterklaar´gemaakt, zoals ze dat bij een tuin noemen. Dan moet er in mijn hoofd een knopje om. In plaats van naar buiten reiken, buiten zitten en zijn, naar binnen toe, heel letterlijk dus.
Op de Klaasmarkt van de kerk, een jaarlijks evenement waar de hele kerk en het plein omgebouwd wordt tot een rommelmarkt, heb ik een nieuwe legpuzzel van Venetië gevonden, een oude dus in feite, met mensen daarop in vijftiger jaren kleding en ouderwetse uithangborden met krullerige letters. Maar de gondeliers in blauw/wit gestreepte shirt zijn hetzelfde als nu. Evenals de eeuwige weerspiegelingen in het water. Dit wordt een van mijn projecten voor de lange winteravonden.
Maar of ik eraan toe zal komen deze winter, weet ik niet, want ik vond tegelijkertijd een gigantische legpuzzel van 1500 stukjes met daarop de Annunciatie van Fra Angelico. Daar heb ik de stukjes van de rand al uit de grote hoop gehaald, met deze puzzel ga ik dus beginnen. Een aantrekkelijke puzzel, technisch gezien, om te gaan leggen. Er zitten mooie contraststukken in van witte bogen en het blauw/bruin erachter, er is een stukje met blad en groen waar je Adam en Eva uit het paradijs verdreven ziet, warme kleuren bij de annunciatie.
Want, ja, de afbeelding op zich is een prachtige om daar urenlang op te gaan turen. Een engel komt aan Maria vertellen dat ze in verwachting raakt van het goddelijke, die Jezus zal gaan heten en die heel speciale rol zal gaan vervullen in de verbeelding van de mensengeschiedenis. Op dit schilderij vol kleuren, zie je de innerlijke dynamiek die in God aanwezig is. Hij schept, hij komt op aarde en hij is altijd aanwezig door middel van de Heilige Geest. Daar wil ik op donkere winteravonden wel op broeden, op dat Licht dat altijd aanwezig is.
