Genoegen moet je soms zelf scheppen. Door je te beseffen dat allerlei momenten iets bijzonders in zich dragen. Zo is het in mijn stadshuis een genoegen om naar de supermarkt te slenteren door het stadsparkje heen, eten bij elkaar te garen en daar een mooi ontbijt/brunch bordje van te maken. Te nuttigen aan mijn ronde Parijse tafeltje bij de bamboe.
In mijn boshuisje vond ik het een genoegen dat het zo langzaam en véél later donker werd dan in Venetië. Pas om 22.20u floepten de lichtjes aan. En dan blijft het toch nog lang licht tussen de bomen. En dat ik mijn puzzel af had op de dag dat ik vertrok, gisteren dus.
Ik was van plan om in mijn stadshuis te arriveren, meteen een was te doen en daarna naar het vuurwerk. Maar eenmaal hier had ik toch geen zin om weer op de fiets te stappen. Dus ik maakte het genoegen mee om door het open tuimelraam, liggend op bed het vuurwerk in de verte te horen ploffen.
Ik moet daarvoor wél ‘omdenken’. Ik ben een gewoontedier en kan me eigenlijk niet herinneren dat ik dat vuurwerk niet zag, het is en blijft toch een van de hoogtepunten van de Zomerfeesten, die tijdens de Vierdaagse losbarsten. Ik vind het altijd leuk, hoe zo’n stad totaal van gedaante veranderd. Gisteren fietste ik via de stad naar de buitenwijk, Oef, wat waren er veel mensen op de been! Ik hoop niet dat het aan haar eigen succes ten onder gaat…hoeveel spankracht is er?
In mijn stadshuis het genoegen van de eerste passiebloem van het jaar, appels aan de boom omdat ik dit jaar weer voor het eerst zelf snoeide en de schimmel kon verwijderen. De geurende vlinderstruik gekocht als dwergstruik, die toch zelf nu de hoogte inschiet, nadat ik de Gingko biloba die er naast stond, naar mijn bostuintje heb getransporteerd. En de hortensia heeft een blauwe zweem, terwijl daaronder een kikker, groen van het kroost op haar ruggetje, voorbij hupte. En ik zag een minikikker, terwijl ik wat in de tuin werkte, die waarschijnlijk net haar kikkervisje stadium is ontgroeid.
In de nieuwe regeling is Regelmatig Logé hier niet als ik er ben en ja, ook dat ervaar ik als een genoegen.
