Er waren ook vrolijkmakende momenten: de eerste week van zijn vakantie fietste het zoontje van de andere buren hardop zingend weg, om gedurende de dag een paar keer, even luid zingend terug te komen, ik stelde mij voor om iets te eten, en dan ging hij weer, met blote bast, een handdoek over zijn nek, een kort broekje aan. Gedurende de drie weken verschenen er andere kinderen: vriendjes die hij had gemaakt, denk ik. En eenmaal zag ik het animatieteam midden op het asfalt vlakbij de kantine een groot rechthoek van krijt tekenen: Kijk, dit is de ingang, een luik naar onder de grond, daar is een heel grote schatkamer en die gaan we ontdekken. Geweldig, hoe een kring kinderen om hen heen muisstil en met grote ogen gebogen over de rechthoek de diepte in staarden.
Ze worden een soort van tijd-ruimte reizigers zoals Ravian en Laureline, een strip die begon in de zeventiger jaren en waarvan ik tweedehands in de stripboekwinkel in Arnhem er een aantal van vond. De SF-strip staat aan de basis van de werelden van alle science fiction- en avonturenfilms: van Star Wars tot en met Steven Spielbergs Indiana Jones. De ongebreidelde fantasie van de tekenaar Jean-Claude Mézières die de zeer intelligente verhalen van de marxist Pierre Christin een leven gaf. Maatschappijkritiek, ecologie, arbeidsverhoudingen, man-vrouw-verhoudingen, het komt allemaal aan bod in een strip waar de tijdreizigers vele werelden verkennen, ook dus de werelden van hun voorouders; New York dat onder water staat, Parijs in de tachtiger jaren ofzo. Aan hen is gevraagd of de strip nou voor kinderen of volwassenen was, maar daar hielden ze zich nooit mee bezig.
In het Engels heet Ravian, Valerian. De gelijknamige film van Luc Besson was mijn kennismaking met dit tweetal: Valerian en Laurenline en ik schafte Valerian, the complete collection, Volume 2 aan, dat drie avonturen van hen bevat. Maar ik was teleurgesteld over deze herdruk: de egale kleuren en het glanzende papier maken het geheel vlak en saai. Dat verschil valt nu nog meer op, nu ik oorspronkelijke stripboeken heb op papier waar nog houtvezels inzitten, voor de tijd waar de computer het productieproces mee bepaalt; wat een kleurenrijkdom zit er in alle panels. Opvallend is ook dat er in hun universum ook geen één vijand is die ze moeten bestrijden en overwinnen. Alleen maar heel veel verschillende levensvormen waartoe ze zich moeten verhouden. Dat botst dan natuurlijk ook weleens.
