In mijn boshuisje verdampt mijn heimwee naar New York en maakt plaats voor heerlijk in de stilte en het groen mijn gedachten laten gaan over NY, filmpjes over architectuur en wandelingen in NY en een graphic novel bekijken. Die heet ‘Lonely City’ , het is NY, en dan herken ik tekeningen, juist in de details: de streetfood-cars aan de zijkant, de wijze waarop voorbijgangers met elkaar praten, de Empire State Building, heel vaak wel érgens in het zicht. Ik vind het leuk om daar de foto’s bij te zoeken.
Er is één ding dat NY wel heel snel zou moeten toevoegen, want nu heeft Rotterdam haar voorbij gestreefd: een héél groot beeld, 4 meter hoog, van een zwart mens prominent in de openbare ruimte. Nu, na twee maanden, pal voor het Centraal Station, al iconisch, volgens de berichtgeving in NRC van vandaag.
Ik zag er in een museum wel al een voorstel toe: Een beeld van David Ruggles, in de kleren en houding van Napoleon. David Ruggles veroverde als het ware, vrijheid en ruimte, voor slaven: hij was de ziel van The Underground Railroad, een netwerk van mensen dat slaven hielp ontsnappen uit het Zuiden naar het Noorden en naar Canada. Waarschijnlijk is dit netwerk van adressen zo gaan heten omdat David Ruggles in zijn dagelijkse leven een treinconducteur was. Er is dus géén letterlijk stiekem ondergrondse spoor, zoals ik eerst dacht. Ik wilde dat gaan bekijken en kwam er toen net op tijd achter, dat het dan een wandeling betrof langs huizen en info over deze bevrijdingsroute. Maar ik wist daar wel al van, dus dat leek mij dubbelop om daarvoor te gaan betalen.
Hier in Nederland kan het beeld spreken door Zaïre Krieger.
Zij heeft het gedicht van Amanda Gorman ‘ The Hill We Climb’ prachtig vertaald, eigen rijm en alliteratie toevoegend, zodat het een Nederlandse Spoken Word werd, zonder aan de inhoud af te doen. En zelf maakt zij ook Spoken Words. Hier spreekt zij ‘Druk’ in Paradiso, alweer twee jaar geleden. Het sterke vind ik dat zij niet in een bubble blijft, van bijvoorbeeld een ‘protest-gedicht’, maar ze een filosofische inslag heeft en het ook koppelt aan andere levensgebieden en érg gelooft in de kracht van elk individu. En niet alleen dat…Zij noemt zich ‘gelovig’, omdat God liefde is en rechtvaardigheid dan centraal staat. De basis daarvan is kwetsbaarheid: dit erkennen én dat je andere mensen nodig hebt. Dit interview uit 2021 is mij uit het hart gegrepen. Deze houding, deze presentie maakt, hoop ik, de toekomst.
PS: Ik zag overigens wél dit beeld. Een profetische vinger, die wijst naar de hemel. Ook heel krachtig.
