Nog wat foto’s uit de oude la en bij elk heb ik herinneringen. Dat Oma en Opa kwamen oppassen toen Ouders voor het eerst een vakantie samen hadden en oom Wim op bezoek kwam. Op die vakantie blijkt later mijn broertje R gemaakt te zijn. Dat plekje, ieder in een eigen badje. De kriebel-majo, maar wél in mijn favoriete ribfluwelen overgooier, het tulpengordijn bij de box van broertje Y, de lichtheid in de kamer, de doopfoto van Zusje A…In die blik van mezelf voel ik weer dat ik een Ernstig kind was.
Al heel jong kreeg ik te horen dat ik op mijn broertjes en zusje moest passen en ook voor ze moest zorgen.
Dat heb ik héél serieus genomen. Moeder had haar ‘kuren’; onbegrijpelijke dingen waar ze eerst mij pijn mee deed. Ze zag dat verdriet en dan zei ik haar, dat dit niet erg was, als ze dezelfde fout maar niet bij een ander kind ging maken. Maar ik zag haar elke keer weer, bij een ieder wél dezelfde fouten maken. Zo jong als ik was, ik voelde mij machteloos. Oneigenlijke beschuldigingen, gebeurtenissen door elkaar heen husselen, het ene kind opzetten tegen de andere…onbegrijpelijk.
Dat ís het ook, zie ik nu. Het was niet gezond.
Als de oudste heb ik een ieder als het ware zien opgroeien.
Nu typ ik op de oude stoel van Oma, die ik ooit opnieuw bekleed heb. Aan de randen schemert hun olijfkleurige stof, daar waar ik een gebloemde stof er tegenaan heb gespijkerd.
Op de oude foto zit ik er ook, maar waarschijnlijk op een eerdere versie. De stoelen bevielen zó goed, dat ze exact dezelfde weer bestelden, als de vering kapot was gegaan. Dat is dus ook het geval bij deze waarop ik nu zit, maar ik heb er dikke kussens opgelegd, door de tijd heen wéér aan andere laag erboven; het is altijd mijn leesstoel geweest.
Oma had een héél andere energie om zich heen, dan welke ik gewend was. Dít herinner ik mij nog haarscherp. Ik ging alleen met haar in de stad winkelen. Ze spoorde mij aan om ‘meisjesachtige’ dingen te kopen, zoals een jurkje en een tasje. Ze had vier zonen en ik was haar eerste kleindochter. Het jurkje hoefde ik niet, maar ik kwam wél thuis met een fel geel gelakt tasje, in de vorm van een hutkoffertje met daarop een zwart hondje.
Oom W’s hobby was fotograferen, vandaar dat ik best veel kinder- en babyfoto’s heb. Leuk.
