Ik heradem weer helemaal, nu ik weer in het bos ben. Ik had het gazonnetje groen aangeharkt achtergelaten, dit is wat er weer ligt na drie dagen. In mijn stadshuis denk ik steeds, dat ik liever in mijn boshuisje ben. Vooral s’avonds, wanneer het me elke keer weer energie geeft, als ik even buiten ga staan en in een pikdonker bos kijk, waar ik alleen af en toe eikeltjes hoor vallen.
Verder vind ik het in Nederland zo saai. Géén mensen om mij heen, in het bos, dan mis ik niks. Maar waar er wél mensen zijn, mis ik drive en dynamiek. Alles is zó tam. Mensen kijken nogal veel wat chagrijnig en zijn in zichzelf gekeerd. Geen nieuwsgierigheid naar de omgeving om hen heen. Ja…zoals dat er wél is in New York… mij daar tussen de mensen bevinden, maakt mij vrolijk. En je kunt er elke dag iets nieuws of onverwachts meemaken.
Nu raakt de stad bijvoorbeeld alvast in de ban van Halloween. Een onderdeel van de festiviteiten is de dog-parade, waar honden uitzinnig verkleed worden. Ook in buurten én ook in Elizabeth Street Garden, wordt het in het klein gedaan. Die mix van culturen,overal… In Elizabeth Street Garden wordt er ook aan Yoga en Tai Chi gedaan, poëzie voorgedragen, filmavonden, mensen lezen er op stoeltjes en banken, en dan dus óók dit verkleedfestival voor dieren. Die humor, dat: doe wat je zelf graag wilt en leuk vindt, niemand vindt je gek…die sfeer is in Nederland totaal afwezig.
Er zijn ook buurten, waar de huizen en straten uitbundig in Halloween-sfeer worden opgetuigd. Dyker Heights in Brooklyn is heel bekend, en New Yorkers flaneren door de straten om te kijken. Dat zou ik dus ook gaan doen, als ik er was.
Ik zou de tentoonstelling in Grand Central Station bezoeken, twee weken zijn alle reclame en advertenties verwijderd en hangt het vol foto’s van New Yorkers. Brandon Stanton is daar in 2010 mee begonnen: Mensen in New York fotograferen. Zelfs Nijmegen heeft er een spinn-off van; De mensen van Nijmegen; elke week een item in het stadsblad De Brug, ik ben zelf ook ooit eens op de foto gezet, tesamen met een onbekend meisje, we raakten aan de praat op een bankje bij het Valkhof.
Ik kwam er ook achter, dat de vrouw op de poster van Woody Allen’s Manhattan, die ik jaren in mijn studentenkamer had hangen, de onlangs overleden Diane Keaton is. En dat het de brug is, die over Roosenvelt Island naar Queens gaat.
Anyway: ik ga nu het nieuw verschenen boek Dear New York, maar bestellen. Om in het bos, New York nabij te halen. Het belichaamt de volgende ervaring :
Ik kan New York wél naar het bos halen, maar het bos niet naar New York, zo ervaarde ik dat dit jaar. Daarom zou ik niet in New York willen wonen, en dus wél in het bos.
