Het eerste dunne vliesje ijs van deze winter op de waterbak waar ik elke ochtend mijn gezicht in was.
Alle bomen zijn nu bijna kaal. Het Flatiron-building uit New York komt steneriger over. Het laatste herfstblad voor het eerst op het groene gazonnetje laten zitten, da’s toch goed voor het kleine insectenleven?, bedacht ik ineens. Het vogelhuisje waarop ik uitkijk vanaf de bank wordt druk bezocht, meestal door koolmeesjes, soms een roodborstje.
De rust is even verstoord doordat er naast het huisje achter mij, een nieuw huisje wordt neergezet. Ditmaal zeer degelijk aangepakt, net als de mijne is deze verzonken in de grond, veel struiken weg en dode grote boomwortels uit de grond gegraven. Er moet nog ruimte komen voor een parkeerplaats en een schuurtje, want vlak vóór het huisje is de grond nu opgehoogd, voor planten. Eerder was hier de parkeerplaats. Ik vermoed dat dit een huisje voor de externe verkoop wordt, zoals de mijne dat ooit was.
Vóór mijn huis lukt het tot nu toe niet om een huisje te plaatsen, wegens ruimtegebrek, gezegend zij de grote eikenboom! Het is één van de drie bomen die mij wenkte om hier te zijn.
Het uitzicht vanaf mijn bank is wat vaag, ik mag weleens het raam gaan lappen.
