Gisteren op de voorpagina van de Trouw, Tibetaanse monnikken die met een foto van de Dalai Lama lopen te demonstreren. De hele wereld weet hoe een vreedzaam bedoelde wandeltocht van Lhasa naar Beijing tot een bloedweg van geweld verworden is.
Het lijkt de kruisweg wel, die deze week in de christelijke wereld herdacht wordt. Het passieverhaal, waar machthebbers een koning van de vrede martelden en doden.
De huidige koning van de vrede, de Dalai Lama, blijft zeggen dat hij vindt dat China de Olympische Spelen verdient. Hij blijft een toonbeeld van zachtheid en mededogen.
Jezus had dezelfde houding. Bij Pilatus, degene die over zijn lot besliste, antwoordde hij op de vraag: "Dus U bent de nieuwe koning?"
"U zegt het, niet ik".
"U zegt het, niet ik"...probeer daar maar eens mee te leven. Je geeft je eigen lot uit handen. Daar zit een diepe wijsheid in verscholen: anderen bepalen mee wie jij bent en wat er van je worden zal.
Kruip nu eens in de huid van de Tibetaansen monnikken. Jarenlang hebben ze in het verborgen geleefd, met de chinese machthebbers die hun leefruimte steeds meer onder druk zetten.
Met de Spelen in het vooruitzicht, lijkt dit dé historische kans om nog eenmaal aandacht te vragen voor het lot van Tibet. Je wilt het vreedzaam doen. De andere reageert met geweld.
Wat nu?
Het eeuwen oude dillemma tussen zachtheid en hardheid.
Jezus zei:"Het konkinkrijk van God is IN u." Het rijk van vrede is IN u. Niemand begreep hem, dus moest hij uit de weg geruimd worden.
Een eeuwenoud geheim dat het wereldtoneel nog steeds beheerst.
Een dillemma tussen hardheid en zachtheid, dat in het diepst van onszelf verscholen is...En vaak ontwijken we het of dekken het toe. We baren monsters, in plaats van Vrede.
Ik vertoef in kringen waar men elkaar nu een Goede Week toewenst.
Ja, een GOEDE week...als het niet in de grote wereld is, dan maar even alleen in die van jezelf en de ienie mini wereld rondom je. Laat zachtheid eens een hele week winnen...
