maandag 22 februari 2021

Appalachian Spring, Simple Gifts

Saharastof over het Europese continent: de luchten waren lichtoranje-grijzig, de zon werd een veel te grote volle maan aan de hemel, een vreemde planeet eigenlijk, die plotseling verschenen was. Buiten zitten en lezen was goed te doen, maar er was geen koestering van warme zonnestralen. Op de heide hing een buitenaards-achtige sfeer met vertrouwd en ook onbekend licht.

Ik bekeek en luisterde Appalachian Spring gecomponeerd door de Amerikaan Aaron Copland en uitgevoerd door Perspectives Ensemble: Levensdrang en Pijn en Lyriek inéén. Ik kwam erop omdat ik twee screenshots tegenkwam die ik op 20 januari heb gemaakt. Ik weet het nog wel: ik hoorde het op de radio in een andere uitvoering en dacht: dit wil ik bewaren, er komt een tijd dat dit mij zal troosten, het gaat over de lente die hoogstwaarschijnlijk wel mijn deel zal worden.

Het is heel mooi, deze muzikanten in een kring. Elk instrument, een eigen stem, komt tot haar recht, er ontstaat een intieme binnenruimte met de akoestiek van de kerk, waarvan je alleen kan hopen dat dit na de Coronatijd weer zo in het echt te beleven is. 

Ik had nog een screenshot gemaakt dat erbij hoorde: de compositie heeft als uitgangspunt een shakers hymne: Simple Gifts. Zou daar ook een uitvoering van zijn? Ja, ik vind deze met de cello van YoYo Ma en de zang van Allison Krauss:‘Tis a gift to be simple / ‘tis a gift to be free / Tis the gift to come down / where we ought to be... Het is een gave en een opgave, tegelijkertijd.