Dit verwoordt precies mijn eigen ervaring met New York. Leuk om tegen het einde van het boek; City of Girls (2019) van Elizabeth Gilbert, helemaal te begrijpen waarom het boek zo hoog staat in de leeslijsten van boekhandels in NY. De hoofdpersoon, een eigenzinnige vrouw, wandelt door geheel NY, door alle stadsdelen, verlaten terreinen, langs de rivieren, in de buurtjes, door de luxueuze glamour. Samen met een man, die door brandwonden uit de oorlog altijd in beweging moet blijven en haar dan een paar keer per week opbelt, ook in de nacht: Zullen we gaan wandelen? Eén scène zal ik nooit vergeten: dat zij midden op de Brooklyn Bridge staan, vlakbij het ochtendgloren, en uitspreken hoezeer ze van elkaar houden, alhoewel ze nog nooit, en zo blijft dat ook, het bed met elkaar hebben gedeeld.
Being one small dot of humanity in an ocean of souls: een strevenswaardig levensmotto, in alle omstandigheden. Menselijkheid is altijd terug te winnen, ook al kan dat decennia of langer duren:
Dit is Bryant Park in het hart van Manhattan, vlakbij Times Square met onder de grond de boeken van The Central Library. De foto is van 1935 en alle bomen in Bryant Park waren er het jaar tevoren geplant. Toen was daar dus ook de service dat je er gratis boeken kunt lezen. Een oase, ook voor de lunchende, werkende New Yorkers. Maar in de zeventiger en tachtiger jaren was het park verworden tot een louche plek, het terrein van hoeren, criminelen en drugshandelaars. Alle bomen en struiken maakten het donker en dichtbegroeid en het park ligt hoger dan het straatniveau, en werd als het ware een eigen ondoordringbaar fort vol ratten, iedereen bleef er ver van, behalve degenen die er iets te zoeken hadden.
En toen kwam de vernieuwing: het park is overgenomen door mensen met veel geld, die zich verenigden in een Stichting en zonder winst het park hebben gereorganiseerd en vol hebben geblazen met activiteiten.
Het is een soort van huiskamer van New York geworden, ik kom er heel graag: film, grote muziekoptredens, wifi, lunchlezingen omtrent literatuur, pianisten, er de krant lezen, die elke dag zorgvuldig in lange houten stokken bladerbaar wordt gemaakt. Er zijn goochelaars, poppenkastvoorstellingen, begeleide knutselsclubjes voor kinderen, je kunt er schaken, pingpongen, leren jongleren, jeu de boulen; enzovoort. Nu in de winter is er een gratis ijsbaan en Wintervillage.
Dus met vereende krachten en een positieve agenda, is veel mogelijk en kan alles veranderen.
Dat hoop ik dan maar, dat dit gaat gebeuren in de nieuwe kabinetsformatie.
