Wakker geworden en gebleven door deze stralende ster bij mijn raam. Blijkt toch weer Jupiter te zijn. Tezamen met Saturnus in ‘botsing’ veroorzaakte deze waarschijnlijk dat heldere licht, de Ster van Bethlehem, boven de kerststal. Dit heeft wetenschappelijk onderzoek uitgewezen, dat stond pas in de krant. Het is de ster die de Wijzen uit het Oosten, de drie koningen, richting gaf.
Al heb ik meer dan tien (of langer) jaar een permanente kerststal in mijn stadshuis gehad, ik blijf het een prikkelende gedachte vinden dat alles écht gebeurd zou zijn. Want eigenlijk maakt me dat helemaal niet uit. Het is en blijft een prachtig verhaal en ik kon helemaal wandelen in het landschap, waar een stroompje water vanaf het heuveltje naar beneden liep en waar ook over een bruggetje mensen en dieren toestroomden naar die net geboren baby.
Ik werd een keertje wakker uit een droom, ik lag in het gras, er waren stemmen om mij heen en het geblaat van schaapjes. Ik wist dat ik onderweg was. Toen realiseerde ik mij, dat ik die ene herder in mijn eigen kerststal was, vlakbij het stromende water.
Niet lang daarna heb ik mijn kerststal opgeruimd terwijl ik dat tevoren bij bewustzijn nooit bedacht had.
Ongeveer een maand later vond ik mijn boshuisje en op de tafel waar eerst mijn kerststal was, staat nu de TV.
Dit, uit 1963, een gedicht van Annie MG Schmid, voorgedragen door Gerard Reve, vat mijn kerstgedachte en gevoel wel samen. Het enige wat de wereld draaiende houdt is verdraagzaamheid.
