Het leven is niet altijd even gemakkelijk. Er gebeuren dingen in waar je geen vat op hebt. Er gebeuren dingen met anderen waar je geen vat op hebt. Ik ben niet iemand die steeds maar gaat bellen en vraagt, hoe gaat het?, hoe gaat het?, ik voel me gauw teveel en hoop maar dat de andere wel weet dat ik intens meeleef. Dan verneem je van anderen of anderzins dat het niet zo goed gaat... moeilijk, moeilijk...Ik fietste bijna elke dag meer dan 10 kilometer langs de Elbe, ook in het donker terug op mijn krakkemikkige MIFA-fiets, een oorspronkelijke DDR-fiets, en het enige licht dat er was kwam uit de fietslamp, zo'n meter voor je uit. Verder kon ik niet kijken, behalve de laatste avond toen door de volle maan, de Elbe als een zilveren lint voor mij uit slingerde. Toen kwamen de volgende woorden in me op, die ik gisterenochtend weer uitsprak bij de meditatie. Woorden en stilte, die afwisseling daar gaat het mij om en wellicht kun je in plaats van woorden ook zeggen: iets-blijven-doen-zonder-dat-het-nut-heeft. Bijvoorbeeld: steeds maar iemand in herinnering houden en dan het allerbeste en mooiste van die ander.
Woorden & stilte
Moge je woorden vinden
die jouw pad in de nacht verlichten
woorden van troost,
van bemoediging en inspiratie,
woorden van liefde en vergeving
woorden van ontvankelijkheid,
geduld en zachtheid.
Ontvang de woorden
proef ze, beleef ze, draag ze mee
laten ze je inzicht en uitzicht geven
zodat je gemakkelijkler op weg gaat;
woorden als lichtjes in de nacht.
En zie: het wordt van zelf licht
de dageraad komt,
het donker is verdwenen.
De woorden verzadigen zich in het licht
het is licht
het wordt stil
de stilte spreekt.
