Het is weer zomerfeesten in mijn stad. Dinsdag een groots vuurwerk aan de Waal en deze keer was ik niet op de kade, maar op een strandje, aan het water vlak voor de Waalbrug. Het water kabbelde wat en klotste, ik zat op het fijne zand dat waarschijnlijk droog is komen te liggen door het regengebrek van de eerdere maanden. Een even aanwezig plekje dat niet lang zal blijven met de huidige regenval.Raar, het automatisme van het geheugen in je eigen lichaam. Dit zijn het soort plekjes waar ik graag mijmer en dat gebeurde nu ook van zelve tijdens het vuurwerk dat zo prachtig was dat mensen al begonnen te applaudiseren omdat ze dachten dat het voorbij was. En toen kwam er nog een explosie van kleurenregens en springende ballen en hartjes. Voorbij... al zoveel jaren dat ik naar dit vuurwerk kijk, op verschillende plekken met verschillende mensen. Sommigen daarvan zijn zoals dat vuurwerk verdwenen in de nacht, anderen kijken ook nog steeds naar dat vuurwerk maar hebben ergens ooit besloten om dat niet meer met jou te doen. Ach... as time goes by...
De volgende dag brak de zon laat in de middag door en besloot ik wat te flaneren langs al het feestgedruis. Vooruit maar, de Waal over, altijd leuk om een rivier over te steken, zoals ik in Dresden ook veelvuldig heb gedaan. Een stad zonder een rivier is toch eigenlijk minderwaardig, vonden U. en ik allebei in Dresden. Daar aan de overkant is Habana aan de Waal, een feestterreintje dat het linkse alternatieve publiek trekt, zoals de Scheune in Dresden, tja die stad zit nog zo dichtbij me, dat die nog niet eens hoort bij het geheugen van mijn lichaam...
Wat leuk om dan een nieuwe artiest te ontdekken! C.W. Stoneking heet hij, Composer of blues, hokum and Jungle music, meldt hij op zijn cd Jungle Blues. Een verschijning in het wit met een vlinderdasje die op Hannibal Lecter lijkt en die associatie zorgde er mede voor dat ik steeds maar dacht: en zometeen blijkt die ouderwetse, raspende stem uit de oude doos, met een vreemd Australisch accent, te zeggen: Hallo! ik kom gewoon uit Drente (ofzo) hoor! Maar dat gebeurde niet. De dubbelzinnigheid zit ook in C.W. Stoneking zelve, het is die Jungle die hij oproept, Where the bugs is thick as fleas, and the heat will drive sane men crazy, and the water's full o'disease, zingt hij in Jungle Lullaby.
Elly de Waard gaf aan een gedichtenbundel ooit de titel van de jungle: 'Een wildernis van verbindingen'.
