Het is me toch wat. Om weer eens te beseffen hoezeer het de omstandigheden om je heen zijn, die bepalen wat jouw status in het leven is. Als dit werkelijk zo is, dan is het dus de kunst in het leven om díe omstandigheden om je heen op te zoeken en daar te blijven, waarin jij floreert. Alsof je het zomaar voor het uitzoeken hebt...Want omstandigheden zijn als het weer: denk je dat het bewolkt en regenachtig is, en dan gaat plots de zon weer schijnen. En omgekeerd.
Deze week was er zo'n besef rondom mijn werk. Want de politiek verzon vorig jaar ofzo die term Burgerparticipatie en nu ineens is 'mijn' wijkcentrumpje hét voorbeeld geworden van een geslaagde pilot rondom burgerparticipatie in de stad. Dus is er verzonnen dat Nijmeegse ambtenaren die op het stadhuis werken, de beleidsmakers, smaakmakers en zij die de geldstromen mede kunnen bepalen, een bezoek aan De Grondel mogen komen brengen.
Dat gebeurd in het kader van de Caroussel-ochtenden en het woord zegt het al: iedereen mag mee op de Caroussel en meedoen aan het thema van die tweewekelijkse ochtenden: Of het nu gaat over de nieuwe brug over de rivier, het nieuwe wooneiland, of... juist ja. En, zo kregen we te horen op de voorbereidingsvergadering: Uniek, wat er nu gaat gebeuren: want de plannen en ideeënmakers brengen geen bezoek aan het stadhuis om alles nader uit te leggen, daar: Nee, zij dalen uit hun pluche stoelen en kleine ivoren torentjes af. Ze gaan naar de mensen toe. Ze komen in het wijkcentrum.
Spannend hoor, zeiden enige leidinggevenden van de wijkcentra, en hoe druk het zou worden: géén idee. Tenslotte is het een experiment, dat zij zich moeten verplaatsen. Naar de burgers toe. Ja, ja, daar begint burgerparticipatie, ook. En vergeet jezelf niet: ook jij bent een burger, naast het werk dat je doet met andere burgers.
En zo ben je dan in ene keer een voorbeeld, van hoe het zou kunnen. Opvallend, hoe er tegen de burgers, die vrijwilligers dus, wordt gepraat: 'Jullie nemen nu taken over die de overheid eerst had, onbetaald, uit je goede hart, je krijgt er niks voor, waarom zou je eigenlijk, wat hebben jullie nodig om gemotiveerd te blijven?'
Mijn insteek is een totaal andere: deze plek, dit wijkcentrum is van iedereen. Dit is onze plek. Ik doe mijn bijdrage met mijn ervaring en know-how, jullie met die van jullie. Je kunt hier doen en laten wat je zelf wil. Er is heel veel mogelijk: ik ben er maar 19 uurtjes per week, jullie kunnen hier nu in feite dag en nacht zijn, als je zou willen. 'Topvrijwilligers' zijn ze, omdat ze cursussen gedaan hebben, om alleen in het wijkcentrum te mogen staan. En ik ben in ene keer een 'topbeheerder' omdat ik ze zover heb weten te brengen. Enfin.
Straks is 'burgerparticipatie' weer uit en dan ben je in een ander licht in ene keer weer de uitbuiter of degene die op zijn luie gat anderen het werk heeft laten doen. Alles is relatief.
