maandag 17 februari 2014

Sweet Surrender

Op de wegen in de Achterhoek was het helemaal uitgestorven. O, ja er is schaatsen op de tv, geen mens die de behoefte heeft om zich te verplaatsen. Maar vriend E. en ik gingen weer op pad. Ditmaal had E. de cd Back Home Again van John Denver mee. Nou ja, zeg: in die liedjes zit het hele levensprogramma van je leven! We wisten dat helemaal niet van elkaar: dat we beide die LP grijs hebben gedraaid in de zelfde tijd en dan vooral dat ene liedje: Sweet Surrender.

Elke keer opnieuw dat ene liedje, dat hielp tegen alle pijnlijkheden, als je het helemaal niet meer wist, als je dacht dat je er nooit meer uit zou komen:

Lost and alone on some forgotten highway,
traveled by many, remembered by few,
looking for something that I can believe in,
looking for something that I like to do with my life.

O, wat is dat dan ook een liedje dat hoort bij een levensfase, waar er nog veel meer toekomst is dan verleden, waar je je nog kan afvragen wat je met je leven wilt gaan doen. Hoe anders is dat nu. Er is al zoveel geleefd, zoveel ingevuld.

There is nothing behind me and nothing that ties me
to something that might have been true yesterday
tomorrow is open and right now
it seems more than enough to just be here today.

Kijk zo was dat inderdaad wél al: Je had al dingen meegemaakt waarvan je wist dat je daar afstand van moest nemen. Als je in het verleden zou blijven hangen, dan zou je daarin kunnen verzuipen. En nu weet je, dat het ondanks dit inzicht toch nog wel een heel leven kan duren, om wer-ke-lijk anders met dingen om te gaan... En dan is er die ene zin die als een soort van mantra wel altijd durend geldig blijkt te zijn: It seems more than enough to just BE HERE TODAY

Nou, en dan komt het refrein: meeblèren maar: dit is het enige wat er elke keer weer te doen is:

Sweet, sweet surrender,
live, live without care
like a fish in the water,
like a bird in the air.

There is a spirit that guides me
a light that shines for me
my life is worth the living
I don't need to see the end.

Die laatste vier regeltjes: daarop kun je theologie gaan studeren. Of niet en het simpel houden: Het zijn van die woorden die verwijzen naar overgave: je doet het alleen en je doet het niet alleen: iets van overgave... aan...? Het leven, het Leven, gewoonweg op pad blijven; leven dus!