Soms gaat dat zo. Dat er allemaal dingen en ervaringen naar je toe komen en je daarbij denkt: hoe kan dat nou?... Het is precies wat ik nodig heb, en wat me goed doet. Het eerste gebeurde me heel letterlijk en aards: ik zoek al een tijdje naar een vervanging van mijn oude Blundstones: leren enkel-laarzen uit Australië, waar ik zonder moeie voeten te krijgen eindeloos mee kan wandelen en kan baggeren in het zand. Ik keek op internet en daar las ik dat de tot nu toe onverslijtbare zolen, ineens binnen twee jaar op waren: ze worden nu in Thailand gemaakt.
Ik op onderzoek uit, in de stad en in een winkel waar ze te koop waren, bestudeerde ik de zool en las daar dat die zool inderdaad gemaakt werd 'in navolging van de orginele Blundstone-zool'. Dus nieuwe Blundstones, die moest ik niet meer hebben. Wat nu? Binnenkort ga ik een paar dagen achter elkaar wandelen, maar op welke schoenen? En toen kwam ik op het Waterloo-plein en daar materialiseerden ze voor mijn neus: de schoenverkoper zette ze letterlijk voor me neer: een paar T-Boots, ze lijken nieuw en zijn een exacte kopie van Blundstone, maar als geheel gemaakt in Australië. En dat voor 12 euro!
Ik slenterde over de Noordermarkt en was echt niet van plan om maar iets te kopen en bladerde gedachteloos weer eens in het mapje etsen bij die ene verkoper, waar ik ooit een afdruk van Frans Masareel heb gekocht. Spreek je Nederlands? vroeg hij. En toen vertelde hij me, wat ik eerder er al gelezen had, maar nu nog niet tot me door was gedrongen: dat op de kleine etsjes die ik aan het bekijken was, van Jean Vanderkerckhove (1822-1881) allemaal zijn tienjarig en 11 maanden oude zoontje Frederik piepklein, als een zoekopdracht in het landschapje, was afgebeeld, die in 1873 gestorven was. Na 1873 komt het jongetje voor op al zijn etsen.
Al pratende met hem gebeurde het als vanzelf dat ik twee kleine etsjes opzij legde, niet los kon laten en er maar naar bleef turen. 'Je vind het wel moeilijk om te kiezen, he?"zei hij. Ik beaamde het. Maar ik was helemaal niet van plan om iets te kopen! Zonder heel veel na te denken, kocht ik ze alle twee.
Hij was 70, vertelde hij, wilde van al zijn spullen af, en deed ze weg, voor zo goed als niks.(echt waar!) Hij deed er ook nog twee zware dikke boeken bij, o.a. over gravures in de 18 e eeuw.
Thuisgekomen, de twee etsjes verenigd in één lijst, zag ik ineens wat voor verhaal ze samen vertellen, waarom ik niet kon kiezen en ze als vanzelf beide wilde. Op de bovenste ets dwaalt het jongetje tussen wild en donker struikgewas, een woeste wolkenlucht en ver achter hem een een klotsend meer. Op de onderste ets is hij bij de oever aanbeland, hij spiegelt zich bij het water, de lucht is stil en sereen.
Dit gaat over rouw en verdriet; het dolen en dwalen, maar uiteindelijk tot rust komen. In alle woestheid en donkerte is er altijd een oever waar je naar toe kan wandelen. Een oever waar je ziel zich weer in kan spiegelen.
