Huiveringwekkend: Zo is seizoen vier. Als twee roofdieren sluipen ze om elkaar heen. Wanneer ze poeslief doen, zie je de monsters achter de vermeende onschuld. Alles, werkelijk alles, zetten ze in om aan de macht te blijven. Heel spannend zijn de afleveringen waar Francis in het ziekbed ligt, neergeschoten , met een lever die het bijna begeeft en zijn hallucinaties die in beeld worden gebracht. Mensen uit zijn verleden die hij om zeep heeft gebracht komen wraak nemen. Zijn instinct vertelt hem dat ook Claire hem niet goed gezind meer is, al zit zij naast zijn ziekbed.
Waarom is het zo verslavend om hier naar te kijken? Dat je helemaal opgeslokt wordt ? De wijze hoe het gefilmd is: donkere ruimtes, een beeldschone Claire, gespeeld door Robin Wright, die in onberispelijke kleding rond sluipt en beweegt. De wijze waarin je een inkijk krijgt in de donkerste intriges en dubbele bodems die nodig zijn om aan de macht te komen en te blijven. Dat je het herkent, terwijl je zelf toch een tamelijk onschuldig, gewoon, 'klein' leventje leidt, ver van het wereldtoneel.
