Dit is het gedoe van het dagelijks leven, je komt altijd allerlei soorten van beperking en vertraging tegen. Maar eergisteren had ik wel een mooie: ik heb een heel oud Chinees blauw zijden jasje, nog door Vader meegenomen van een China-reis, die hij al in de jaren tachtig gemaakt heeft. Dat jasje heb ik jaren en jaren niet gedragen, maar de laatste tijd wel heel veel. In het kielzog van spullen en ook kleren van Vader en Moeder, raakte dit jasje ineens weer in the picure.
Dus ik besloot deze met de hand te wassen , niet door de cenrtifuge te halen en deze kleddernat in de zon te laten drogen. S'avonds was deze inderdaad droog, maar zo dun geworden. Het bleek dat de zijde in het jasje helemaal in klonten in elkaar was gaan zitten. Door de stof heen voelde ik allemaal harde brokken. Dus ik heb dat allemaal weer uit elkaar getrokken, net zoals bij watten. Meer dan 3 uur duurde het, eerst buiten in de stilte, daarna tijdens het kijken van een film.
Wat een tevreden stemmend werkje! Het jasje werd werd weer dikker en dikker, vol lucht en zachte zijde. Onderwijl stelde ik me voor, dat bedienden dit soort karweitjes dus deden, aan het Chinese hof: al die gewatteerde kleding wassen en dan de zijde weer uit elkaar trekken. Dat kan in een langzame tijd, waar mensen niet multitasken, maar een ieder haar eigen ding doet. De koning regeert, de kok kookt, de wasvrouwen wassen, de timmerman timmert, de boer, boert enzovoort . Dit alles in lagen en lagen van belangrijkheid.
Dus ik besloot deze met de hand te wassen , niet door de cenrtifuge te halen en deze kleddernat in de zon te laten drogen. S'avonds was deze inderdaad droog, maar zo dun geworden. Het bleek dat de zijde in het jasje helemaal in klonten in elkaar was gaan zitten. Door de stof heen voelde ik allemaal harde brokken. Dus ik heb dat allemaal weer uit elkaar getrokken, net zoals bij watten. Meer dan 3 uur duurde het, eerst buiten in de stilte, daarna tijdens het kijken van een film.
Wat een tevreden stemmend werkje! Het jasje werd werd weer dikker en dikker, vol lucht en zachte zijde. Onderwijl stelde ik me voor, dat bedienden dit soort karweitjes dus deden, aan het Chinese hof: al die gewatteerde kleding wassen en dan de zijde weer uit elkaar trekken. Dat kan in een langzame tijd, waar mensen niet multitasken, maar een ieder haar eigen ding doet. De koning regeert, de kok kookt, de wasvrouwen wassen, de timmerman timmert, de boer, boert enzovoort . Dit alles in lagen en lagen van belangrijkheid.
Maar er was nog aandacht voor al dat kleine en grote werk en echt aandacht geven aan iets, maakt niet uit wat, dat doet je goed, omdat je zelf al doende, aanwezig wordt.
