Tenerife schijnt het biologische Galapagos te zijn: meer dan honderd planten en dieren komen alleen hier voor, speciaal aangepast aan deze omstandigheden. Dennenbomen hebben hier, schat ik zo in, niks aan hoge stammen, op de kale, steile berghellingen van de vulkaan, maar des te meer aan uitwaaierende kleine takjes die alle kanten op reiken.Vanochtend voelde ik aan een takje en daar zat ook wat vocht op.
De Montana Roja, de rode berg, rood door het ijzergehalte wat er in de stenen zit, lijkt op het eerste oogopslag een kale berg. Maar als je erin wandelt, dan zit het vol diepe glooien en uitgesleten stukken met witte lavastenen, waarschijnlijk heeft ooit de lava zo naar beneden gestroomd, zijn het dus beddingen van kleine lava-riviertjes.Ik las op een infobord in El Medano, dat de berg een oude vulkaan is, die in de zee uit de bodem tot uitbarsting is gekomen. In de loop van de tijd is er zand geslibd tussen de vulkaan en de zee en zo is dus dit unieke duinlandschap, dat ook woestijnachtig is, met harde ‘muurtjes’ van gestolde lava ertussendoor ontstaan, zo apart!
Ik heb een dag besteed van op en neer wandelen naar El Medano en dan overal meteen neerzijgen, als de zon fel doorbreekt of het ergens windstil lijkt. De temperaturen hier hebben iets heftigs, vol micro-klimaatjes. Met een wolk voor de zon en een plotseling harde wind wil je je sweater aan, maar het volgend moment, is het weer heet en gooi je het liefste alles uit. Juist op het niveau op de grond, zittend of liggend, waan je je elke keer in een ander wereldje. De door de wind gevormde lichtbruine lava-wanden, lijken in het klein op sommige gedeelten van Zuid West Amerika. Ik zag me er ineens weer doorheen rijden, met een arendsoog, een mini-autootje langs de rotswanden.
Wat voor mij een magisch landschap is, is voor de bewoner hier gewoon hun berg, waarover ze heen joggen, of op slippers hun hond uitlaten. De berg heeft iets van een gekantelde Tsunamigolf, zoals Hiroshige die heeft afgebeeld: aan de ene kant glad en aan de andere kant vol grillige vormen. Op het gladde gedeelte lopen er talloze olifantenpaadjes, op allerlei hoogten, de berg omcirkelend, aan de andere kant is ook in de verste uithoeken, ook in het lava gekrast, namen en symbolen, zoals wij dat doen in boomstammen.
Ook kan ik me niet aan de indruk onttrekken, dat op de uiterste punten aan de achterkant, het vlak voor zonsondergang wél een ontmoetingsplek is voor homo’s. Ik zie mannen alleen, die doelbewust die richting opwandelen, vanaf de grote weg, of te samen vanuit een klein baaitje met rode rotsen. Niet hele kolonies, maar toch...Het lijkt me ook een prima, woeste plek voor een vrijpartij,op die platte lavaplateaus met uitzichten op zee en al die bizarre zwarte rotspartijen. Maar wellicht is het mijn eigen privé-fantasie.
El Medano is verder een wat kleurloze badplaatsje, met veel Engelse en Duitsers, die ook al waait het, toch star op de kleine strandjes tussen de lava inhammen volharden of vanaf het terras van een hotel, vanaf een trapje de zee in zijgen. Of ze zitten op terrasjes. Er hangt wel een wat alternatieve hippiesfeer, tegelijk, meerdere winkeltjes met Indiase en Tibetaanse kleding en spulletjes en op het pleintje, tafeltjes met sieraden te koop. In een achterstraat zie je in siëstatijd wel gewoon Spanjaarden, mannen en ook vrouwen, in een bar wat eten en drinken.En het is dé kite-surfplaats van wereldfaam, volgens een boekje, met wedstrijden en al. Het breedste strand is daar dus ingenomen door jonge sterke mensen die hun surfplanken en vliegers aan lange touwen klaarleggen, om zich op het juiste moment door de wind en de golven mee te laten nemen.
Gisteren was ik rond 18.15 bij de tejita-supermarkt, hier vijf minuten vandaan. Ik kocht een koud blikje bier en ging zitten op het pleintje ertegenover. Peuterspeeltijd op de speeltoestellen en een drukte van belang, het leek wel spitsuur. Eromheen lijkt een nieuwe woonwijk gebouwd, lichtbruin, de buitenmuur als windscherm en allen uitkijkend op dit pleintje. Maar misschien is de wijk er al lang, de palmbomen die zijn al hoog. Onder roze-oranje-paarse-lilaluchten, zo je kinderen nog even uitlaten en de dag eindigen, dat is voor hen dus dagelijkse kost
