Bloot onder Montana Roja

Gistermiddag miezerde het hier, eventjes. Ik besloot te gaan wandelen en ik bleef me verbazen over al die vulkanische uitspattingen, de kleuren van inktzwarte grond, dan weer donkerrood, dan weer zacht zand, dan weer beige harde steen, de kleuren nog intenser door dat beetje vocht dat de boel bewasemde.De luchten kleuren elke avond als een magische toverbal. Magisch, dat blijft het woord, een soort van wonderland is het hier, ik raak niet uit gekeken. De combinatie ook van de zee aan de ene kant en die machtige bergtoppen aan de andere kant, zo bijzonder. 

Ik wil deze sfeer niet doorbreken door het verkeer, de bus, de snelweg op te zoeken. Ik blijf dus zitten waar ik zit. De branding en de stilte. Zelfs tussen de mensen: vandaag ontdekte ik dat onder de voet van Montana Roja onder de rijen parasols een kolonie nudisten huist. Er liepen al eerder bloteriken te wandelen langs de branding, ik dacht verdwaalde hippies: intens bruine mannen met lang wit haar in een staartje. Maar hier lagen er velen allemaal bloot, de helft ervan pensionado’s, schat ik in , en de anderen zijn mensen die geen schoolgaande kinderen hebben , boven de zes. Middelbaar en ook studentenleeftijd. 

Het zijn dan vooral mannen alleen, die het zand verlaten en toch verder de zwarte rotsen opklauteren... ik deed dat ook een stukje, om een windstil plekje te zoeken en ging lezen tegen het zwarte puimsteen. Ik keek op en meende even in een cruising-tafereel beland te zijn: voor mij in ene keer vier mannen, liggend op een steen bij een waterpoel, uitkijkend op het water, op verschillende uitstulpingen... Ik zette snel mijn petje af, straks zou ik ook nog voor een man kunnen worden gehouden. Maar dit was een denkfout, natuurlijk, want ik had een ontbloot bovenlijf.

Eerder, een dezer dagen, lag ik ook van de mensen af, een beetje in het duinzand. Ik heb het al in Venetië meegemaakt, dat er dan enkele meters van mij af een man gaat liggen. Terwijl er zoveel ruimte is. Die man doet dan liggend zijn zwembroek uit en gunt jouw een blik op zijn blote billen. Ditmaal waren het mooie jonge billen aan een strak lijf, zag ik in een oogopslag. Want meer moet je niet gaan kijken en het juist duidelijk negeren. Dan verdwijnt zo’n man na een heel kort tijdje. Enfin, ik beschouw het maar als een compliment, dat zo’n jong type, die moeite doet voor iemand van mijn leeftijd.

De sfeer is overal zo stil. Raar, je hoort nauwelijks stemmen, ook al zat ik aanvankelijk op het zand pal voor de nudistenkolonie.Het is hier echt genieten. De laatste twee dagen is het ook bijna windstil en dat is dan meteen minder zorg rondom mijn tent.