Ik ging naar de bieb en heb er twee uur lang op YouTube-filmpjes bekeken van Tenerife. Kijken wat ik gemist heb, door op één plek te blijven. Zeer kronkelige wegen door de bergen, boulevards en hotel-bebouwing vol toeristen aan kleine strandjes, een dolfinarium, een dierentuin, een oude kathedraal, een kabelbaan naar de Teide, de drakenbloedboom, waterpretparken, maar vooral is Tenerife, het vulkaaneiland, als personage overal aanwezig. En dan voel ik dat ik grondig met dit personage heb kennisgemaakt in echt wel een uniek stukje landschap.
Naar huis en aan binge-watching doen, dacht ik: zes seizoenen zijn er van Breaking Bad. Eerder ben ik halverwege seizoen één afgehaakt, maar nu zijn twee boekenclubsters zó enthousiast, zoveel dubbelgelaagde werkelijkheden, maar je moet in het begin wel even doorbijten. Vanmiddag ging mij dat niet lukken. Na één aflevering had ik veel meer zin om Snowwhite op herhaling te zien, voor een euro gevonden, de gerestoreerde digitale versie, Walt Disney’s eerste grote tekenfilm uit 1937. Sowieso de eerste lange verhalende speelfilm, tevoren waren er alleen maar korte cartoons, zoals van Popey en Betty Boop. Vind ik ook heel leuk, ik heb ze gedownload op iPad.
Ondertussen staan er Wildeman-stoofperen op, het hele huis ruikt er nu naar en ik heb een pompoen-appelsoep gemaakt met appels uit mijn eigen tuin en bij de Oosterse Winkel vond ik in de aanbieding Indische worsten, die ik zo ga bakken, ben benieuwd naar de smaak. Een echt herfst-wintermaaltje, na al die tomaten en geurige paprika’s en basilicum van het campingleven. Het plan is om daarna toch weer op bed neer te ploffen en nog een poging te geven aan Breaking Bed. Het beste criterium of het gaat boeien is dan, of ik wakker blijf.
