What’s going on?

Het moet waarschijnlijk toch maar even verwerkt worden in een blogje, want anders blijft het maar in mijn hoofd rondzingen, zo blijkt, de afgelopen dagen waar ik, nog steeds, veel met Rusland bezig ben. Het behelst een herinnering van 18 jaar geleden ofzo. Ik was in de vroege herfst twee weken in een hotel in Turkije, het was in Alanya, geloof ik, niet die grote met een vergelijkbare naam Antalya. Of was het omgekeerd? Het soort van vakantie was ingegeven omdat ik nét herstellend was van mijn ‘hersenkneuzing’, die mij nu uiteindelijk verplicht met vervroegd pensioen deed gaan. Rustig aan dus, in het naseizoen, vooral genieten van het uitgebreide ontbijt en dinerbuffet en wat rondkuieren.

De eerste week was het heel rustig en daar leerde ik U. kennen die opgegroeid was in de voormalige DDR en daar achter een eerdere zomerflirt met een Turkse ober aan ging. Nu werkt ze in het bankwezen in Dresden, maar toen werkte ze als chemicus in de petrochemische industrie en ze sprak ook Russisch, dat was in de DDR heel gewoon. De tweede week was het plots héél druk en ik had ineens het gevoel in een filmset beland te zijn.

Er liepen enkele heel dikke en vadsige mannen van middelbare leeftijd, met daaromheen heel veel jonge vrouwen, sommigen blond en met bottocks, met opzichtige gouden sieraden en bontjes omgeslagen rond hun badpakken. De mannen paradeerden rond met sigaren en glazen alcohol. Het bleken Russen te zijn en U. ging op onderzoek uit. Zij vertelde mij dat een hele vleugel van dat hotel van de Russen was en in gesprekjes met de vrouwen  bleek, dat deze elk een eigen kamer hadden. Ze mochten er doen en laten wat ze wilden, maar met één knip van de vinger van één van deze mannen, dan moesten ze beschikbaar zijn. Zo waren ze heel regelmatig in deze badplaats, fijn toch?

Ik weet nog dat ik dit toen nauwelijks geloven kon: was er sprake van een in feite permanent bordeel voor rijke Russen, ergens aan de Turkse kust? Ik was dit ook geheel vergeten, pas een week geleden ofzo kwam deze herinnering weer boven drijven en nu, door de nieuwe lectuur, zie ik dat dit toen geheel waar en echt was en U. mij niet zomaar verhaaltjes had voorgeschoteld. Ze vertelde bijvoorbeeld dat een van die meisjes had gezegd dat ze er regelmatig in een bad lag, die gevuld was met champagne.

Het zegt mij nu twee dingen: hoe weinig ik wist van de Russische samenleving en hoezeer het brein geneigd is om info die je niet zomaar kunt plaatsen, wegwerkt en negeert, precies zoals er nu minstens twee parallelle universums zijn, die van het Westen en die van Rusland. En wij, in het Westen, nu ook geneigd zijn om de rest van de wereld weer weg te werken: al die landen die zich niet uitspreken over deze oorlog, zoals China en ook Indonesië en ook India, de grootste democratie van de wereld. Het is in dat perspectief ook: hún oorlog en waarom zouden zij economische belangen op het spel zetten door partij te kiezen, als ook Duitsland in  de eigen oorlog niet bereid is om de olie en gastoevoer te sluiten?

Niemand is ook maar ergens bereid om persoonlijk pijn te lijden, behalve als het water aan de lippen staat, maar dan is het wellicht te laat. Dat blijkt ook wereldwijd in de klimaatcrisis. En nu is het gewoonweg ook al waar wat Zelensky zegt: de zwaardere wapens die het westen nu wél stuurt, om de slag om de Donbas te gaan winnen: wanneer deze eerder waren gestuurd, waren er heel veel mensenlevens minder gevallen… En nu houdt de wereld de adem in, nou ja, het westen althans, hoe deze oorlog in het oosten van Oekraïne zal uitpakken.

En ondertussen kun je nu van 13-22 april op Radio Sublime fijn luisteren naar de Top1000 van de langste Soullijst van Nederland. Op nummer één staat Marvin Gaye’s What’s Going On?  Hier te luisteren: https://22593.live.streamtheworld.com/SUBLIME.mp3