Lisa staat naast me. Zullen we weer een blogje maken, vraag ik. Lisa zegt: Óke. Ik kom naast je zitten. (Daar zit ze dan...) Ze rolt met kneedgum over de tafel, denkend wat ze zal vertellen. Ze grinnikt wat en proest. Uhmmmm...- Waar was je vandaag, vraag ik. (Ze leest mee.)
- Ik heb meegespeeld in een voorstelling van de Rode Ballon. We waren de eerste groep en ik was eerst wel zenuwachtig en ik maakte de eerste sprong! En het was een leuke voorstelling ook al heb ik het nu niet eens gezien, alleen bij de repetitie, en dan nog niet alles, maar wel het meeste.
- Hoe ging jouw dans? vraag ik.
- We hadden allemaal een ballon in de hand en we hadden leuke jurkjes aan, die van jezelf was en ik had een gele ballon. Er was ook een meisje uit mijn groep en die had een héle grote ballon, zo groot als een REUZEhoofd, dat was de rode ballon. We deden allemaal pasjes die hartstikke moeilijk waren. Er waren twee voorstellingen en bij de tweede was ik zenuwachtiger dan de eerste.
- Zeker omdat je lieve tante Mirjam erbij was? vraag ik.
- Nee, want in de eerste voorstelling deden we iets fout, we waren wat vergeten. Dat ene pasje was ook moeilijk en daarom zijn we het vergeten.
- En wat doe je nu? vraag ik.
- Ik maak met jou samen een blogje en ondertussen maak ik knopen los van de ballon die we hebben gekregen na de voorstelling. Gaat dit de hele tijd over mij of ook over jou? Dat wil ik graag weten! Over mij, ja. Maar... hoe gaat het met jou?
-Nou, met mij gaat het goed. Ik sluit dit blogje, Lisa heeft het véél te druk met andere dingen!
-Nee, dat ga je niet schrijven!
- Dan kom nu de slotzin van Lisa:
Daaag! Tot de volgende keer. O, chips, ik heb iets scherps nodig, een paperclip of zoiets...dan hoef ik geen schaar te pakken...Nee, nu moet je ophouden, dit vind ik flauw!
EINDE
Ps: En 's avonds heb ik ook nog, hoe heet het nou, Mirjam, tjonkklatten of zoiets, was dat het?, geleerd. Het is een hartstikke leuk spel en ik heb al eén keer van Mirjam gewonnen.
